Weet je wat nog leuker is dan een medaille binnenslepen? Je 12e medaille van het jaar binnenslepen! Gister liepen Marijke en ik samen de Bruggenloop in Rotterdam. 15 kilometer door een stad vol met bruggen. En dat hebben onze beentjes wel gevoeld! Of nou ja… dat voelen mijn beentjes eigenlijk nog steeds wel! En ik vrees dat ze me de komende twee dagen ook nog laten voelen wat ik gister heb gedaan. Maar het was het waard, want dit was echt hét mooiste moment van het hardloopjaar! Die twaalfde medaille voelde als goud! Wat hebben wij genoten zeg!

12 medailles in 12 maanden

Precies een jaar geleden was ik in Sri Lanka. Een heerlijke vakantie waarbij ik drie weken op mijn luie reet heb gezeten en gelegen. Geen hardlopen, geen sportschool en voornamelijk witte rijst en wit brood. Ook wel dé perfecte ingrediënten voor mij om fanatieke challenges te bedenken. Dat soort dingen gebeuren mij namelijk altijd als ik ‘verplicht’ niet kan sporten: als ik niet kan rennen, wil ik rennen. En als ik wel kan rennen… dan heb ik dus meestal geen zin. Maar goed… dit verhaal is vast en zeker heel herkenbaar!

Even terug naar die fijne vakantie in Sri Lanka, waar ik tijdens het lezen van de Womens Health (want ja, ook dat doe ik dus als ik op het strand lig) op het idee kwam dat ik 12 medailles wilde behalen in 12 maanden. startende in het nieuwe jaar… Een goede manier om aan het rennen te blijven en tevens een hele mooie challenge om het nieuwe jaar mee in te gaan. Het duurde niet lang voor Marijke mijn voorbeeld volgde en ook die felbegeerde 12 plakken aan de muur wilde hebben hangen in 2016! Dus toen begon de jacht naar leuke hardloopwedstrijden en de planning hoe dit in hemelsnaam in onze toch al drukke schema’s zou moeten passen… Alleen dat was al een challenge op zich!

Wat een hardloopfeestje!

Inmiddels zijn we 50 weken verder en hebben we die felbegeerde twaalfde plak behaald! Dat zijn 126 kilometers aan medailles in mijn benen. Dat is best een hoop! Maar dat waren ook een hoop leuke runs zeg! De Vondelrun, CPC, Brettenloop, Kwart marathon van Rotterdam, MarikenloopLadies Run, Brooks 10K, Dam tot Damloop, Singelloop Utrecht, Maliebaanloop, Olympisch Stadionloop en als laatste dus de Bruggenloop Rotterdam! Wat een hardloopfeestje was het afgelopen jaar!

Of ik achteraf echt blij ben met deze challenge? Om heel eerlijk te zijn: ja en nee! Natuurlijk ben ik mega trots op die twaalf plakken die nu aan de muur hangen. Trots op iedere plak op zich. Niet omdat het allemaal PR’s waren, maar wel omdat het allemaal overwinningen waren op zichzelf. Sommige omdat ik de langste afstand liep die ik ooit had gedaan, sommige omdat ik ze sneller liep dan ik ooit deed en sommige omdat ik ze überhaupt liep terwijl het echt niet altijd even goed uitkwam afgelopen jaar. Het doel om te blijven trainen is jammerlijk gefaald door alles wat er op mijn pad is gekomen. Nieuw huis, Kilimanjaro, trouwen…. er staat nogal wat op de planning. Daardoor viel het trainen net iets te vaak in het water. En ik zou mijn eigen kritische ik niet zijn, als ik ook niet iets aan te merken heb op mezelf. Want gisteren nog zei ik tegen Marijke tijdens het rennen ‘dat we dat toch maar even deden, 15 kilometer op een sukkeldrafje’. Waarbij ik geheel terecht op mijn kop kreeg van Marijke. Want kijk eens naar het verschil met twee jaar geleden. Toen deed ik dit soort dingen echt niet zomaar! En wat voor ons een sukkeldrafje was, is voor velen echt een hartstikke goed tempo. ‘Of ik nou eens GVD wilde stoppen met mijn eigen prestaties naar beneden te praten!!’ En gelijk heeft ze natuurlijk!

Het voelt als goud!

Het verschil met twee jaar geleden, toen ik niet eens blessurevrij wedstrijden kon lopen of drie jaar geleden niet eens verder kwam dan 5 kilometer, is iets om vreselijk trots op te zijn. Want hoewel ik nog vaak zal ontkennen dat het zo is, schuilt er inmiddels diep van binnen een heel sportief meisje in mij. En die prestatie is al iets waar ik echt enorm trots op ben. Deze run heeft me vertrouwen gegeven voor mijn halve marathon in maart. En voor mijn doorzettingsvermogen in het algemeen! Dat Marijke en ik gisteren hand in en hand en met tranen de finish over gingen is dus echt niet gek! Deze plak voelde echt als goud! En ze blijven alle twaalf nog heel lang aan mijn muur hangen om te te herinneren aan al het moois dat ik afgelopen jaar heb gepresteerd!

Op naar een mooi challengejaar in 2017! Wat gaat jouw challenge worden?