Zondag is vaak zo’n dag dat ik moet nadenken over de komende week. Meestal is er dan maar één vraag belangrijk: welke challenge zal ik aangaan met mezelf? Het is dan soms ook heel fijn om die vraag bij anderen neer te kunnen leggen. Wanneer je mensen vraagt wat je aan zou kunnen pakken, komen er ineens nieuwe ideeën naar boven. Zonder dat de meeste mensen het doorhebben beginnen ze zelfs een lijstje op te noemen van mijn slechte eigenschappen, althans wat zij vinden dat mijn slechte eigenschappen zijn. Daar leer je oprecht veel van… Maar soms is het ook best een beetje schrikken, als ik erachter kom hoe anderen mij zien.

Een week lang onbaatzuchtig zijn

Vorige week zondag gooide ik het ook eens in de groep, “wat zal ik voor challenge doen?”. De conclusie was dat mijn challenges vaak verbonden zijn aan gezond eten en sporten, challenges die ik in de eeuwigheid kan blijven doen trouwens, want hoe leuk is het om jezelf te blijven verbeteren in sport en gezondheid? Ik ben dol op het uitdagen van mezelf en hogere doelen stellen en daarvan het resultaat te zien bij mijn eigen lichaam. Maar schijnbaar vinden mensen om mij heen dat ik het ook kan overdrijven. “Het zou niet erg zijn om eens iets anders te doen dan alleen met jezelf bezig zijn”, was wat ik letterlijk te horen kreeg. “Misschien kun je een week lang bewust onbaatzuchtig zijn? Iedere dag iets goeds doen voor een ander?”.

Nou ben ik volgens mij niet het type dat extreem egoïstisch is. Vroeger kreeg ik van mijn leraren zelfs vaak te horen dat ik mezelf wegcijferde voor anderen. Inmiddels is het gelukkig niet meer zo erg dat ik mezelf vergeet, maar iemand die enkel voor z’n eigen haggie gaat, dat ben ik zeker niet. Dat ik deze challenge nooit eerder bedacht had, heeft volgens mij alles te maken met Dat ik nooit aan die challenge gedacht heb, komt volgens mij dan ook omdat ik dacht dat het niet nodig was.

Extreem sociaal weekdier

Maar goed, een week eens aan een ander denken kan natuurlijk geen kwaad als je denkt dat je al een extreem sociaal weekdier bent. En dus ging ik de challenge aan: iedere dag iets doen voor iemand anders. Dat hoefde niet perse liefdadigheid te zijn, maar wel iets waarvan niet alleen ik zelf beter zou worden. Hoe moeilijk kon het zijn?

Ik kan je vertellen dat op zoek gaan naar onbaatzuchtige acties, niet leidt tot meer ‘de maatschappij ben jij’ daden. Want natuurlijk is er nooit een overstekende oude oma in de buurt als je haar nodig hebt en het ov is niet druk genoeg om je plek af te kunnen staan aan iemand die het meer nodig had dan ik. Terwijl ik op zoek was, kwam ik niet verder dan de dagelijkse onbaatzuchtige gedragingen die ik normaal al doe: de deur openhouden voor die mank lopende man die iedere ochtend op zijn snelst aangestrompeld komt bij kantoor, vrouwen met kinderwagens voorlaten en zo nu en dan een deur openhouden of iemand voorlaten bij de kassa.

Maar deze week wel…

Uit ellende kocht ik bij gebrek aan hulpbehoevende mensen op maandag dus maar een straatkrantje bij de altijd zo vriendelijke straatkrantverkoper voor de Albert Heijn. Het is niet iets dat ik nooit doe ofzo, maar niet wekelijks. Deze week dus wel. Op dinsdag kwam ik moe thuis na een lange werkdag en besloot ik om nog even mijn moeder te bellen omdat ik wist dat ze vol zat met verhalen die ze graag wilde vertellen. Daarna plofte ik nog even bij mijn huisgenoot op de bank zodat ook zij haar ei kwijt kon na een dramatische dag op werk.

In plaats van mijn lonkende warme bad, konden zij hun gevoelens even met mij delen. Dat had ik normaal misschien nog wel een dagje gerekt tot ik minder moe was, maar niet deze week… En toen mijn hockey teamgenoot vroeg of ik heel misschien een kantinedienst kon overnemen op zondag, terwijl ik helemaal niet tot de mensen behoor die kantinediensten draait, zei ik ja om haar uit de brand te helpen. Iets wat ik normaal niet zo snel gedaan zou hebben, maar deze week wel…

Het waren kleine dingen die ikzelf echt niet baanbrekend vond, maar het waren wel dingen die ik zonder deze challenge misschien niet, of minder snel gedaan zou hebben. Ikzelf ben er geen snaar beter van geworden, behalve dan dat ik mensen blij heb gemaakt deze week. En die dankbaarheid die je terugkrijgt is eigenlijk ook wel heel veel waard. Een tip dus die ik mee zou willen geven: denk eens aan een ander!