De eerste helft is ongetwijfeld de spannendste tijd van je zwangerschap. In deze fase moet er zo vreselijk veel ontwikkeld worden, er kan zo veel fout gaan…. Maar daarnaast is er ook die extreem leuke spanning. Wanneer ga ik mijn kindje voor het eerst voelen? En dan ook nog die vraag die pas met de 20 weken echo beantwoord wordt: is het een jongetje of een meisje. Natuurlijk was ik die kritieke eerste 12 weken ook echt wel nerveus op z’n tijd. Je ziet nog niets aan de buitenkant en je kunt van binnen nog niets voelen. Je moet echt wachten op die zenuwslopende 12 weken echo. En toen ik die eenmaal had gehad, was het goed voor mij. Ik had er vertrouwen in! Er was maar één ding waar ik vanaf dat moment vreselijk nieuwsgierig naar was… wat is het geslacht. En na een lange 20 weken wachten kregen we eindelijk het verlossende antwoord: we krijgen een zoon!
Wat is het?
Het is gek, want die 20 weken echo is eigenlijk helemaal niet bedoeld om er achter te komen of je een jongen of een meisje krijgt. Het is volledig medisch. Sterker nog, je kindje wordt op 40 kritieke punten getest. Is de lip gesloten, is zijn ruggetje dicht, doet zijn hart het goed, is alles goed doorbloed, en weet ik veel wat nog allemaal meer. Uiteraard was dat wel een klein beetje spannend, maar aan de andere kant ga je er als ouders-to-be eerlijk gezegd niet vanuit dat je kindje iets mankeert. Hij trappelt lekker rond in die buik en groeit zoals het hoort… Gelukkig hoefden wij ons ook geen zorgen te maken. Ons kind slaagde ieder vinkje van de test. Hij is, voor zover ze nu kunnen zien, kerngezond.
“Hebben jullie nog vragen?” vroeg de echoscopist nadat zij haar lijst had afgewerkt en ons had gefeliciteerd met een gezond kind. EEEEEEEEH JAAAAA! Wat is het?! En dus ging ze voor ons op zoek of ze kon vinden wat je zoekt als je het geslacht wilt bepalen, een piep klein uitsteekseltje wat dus het piemeltje van mijn zoon is. En dat uitsteekseltje zat er, hartstikke duidelijk. Er was geen twijfel mogelijk, ons kindje is een jongetje!
Smelt!
En dan ineens is dat kleine mensje in je buik een jongetje. Het shoppen kan beginnen! Witte rompers worden blauw en de muur in de babykamer ook. In mijn dromen is die kleine echt een jongetje en het grote namen bedenken is begonnen. Kortom, het is nu echt gaan leven! Nu we weten dat we een zoon krijgen, zie we het voor ons! Al leeft nu natuurlijk weer de grote vraag, hoe ziet een klein vetje eruit die gemaakt is door ons tweeën?
In de weken voor de echo heb ik wel 1000 keer de vraag gekregen wat ik hoopte dat het zou zijn. Of wat ik dacht dat het zou worden. En ondanks dat ik bleef zeggen dat ik geen idee had, zei mijn voorgevoel wel degelijk dat we een klein ventje zouden krijgen. Iedere keer dat de verloskundige haar doptone op mijn buik zetten kregen we namelijk te horen “wat een druktemaker!” Dat zal dan wel een jongen zijn bleef ik maar denken. En dat bleek ook zo! Of ik gelukkig ben? Nou en of! Hoewel ik misschien altijd gedacht heb dat ik meer een meisjesmoeder was dan een jongensmoeder, smelt ik nu bij het idee dat we straks zo’n kleine stoere koter hebben rondrennen! Poeh wat duren die laatste weken nog lang zeg 😉 Nog 17 weken wachten!
Sharing is caring:
- Klik om te delen op Facebook (Wordt in een nieuw venster geopend)
- Klik om te delen met Twitter (Wordt in een nieuw venster geopend)
- Klik om op Pinterest te delen (Wordt in een nieuw venster geopend)
- Klik om op LinkedIn te delen (Wordt in een nieuw venster geopend)
- Klik om dit te e-mailen naar een vriend (Wordt in een nieuw venster geopend)
Related posts
Over Esther
Esther schrijft blogs over moederschap, gezond eten, sporten en weer zichzelf worden na de bevalling van haar zoontje in 2018. Haar doel voor 2019? Back in shape komen en haar oude niveau op sportgebied weer bereiken.