Ze zeggen dat trouwen de mooiste dag van je leven is en ik geloof dat Lotte dat inmiddels kan beamen. Afgelopen zaterdag liep zij in een prachtige witte jurk, begeleid door haar vader, over het middenpad van het liefste kerkje dat je ooit gezien hebt, richting het altaar haar prins op het witte paard tegemoet. Lotte is afgelopen zaterdag getrouwd. En ja, het was een prachtige dag waarbij menig traantjes weggepinkt zijn! En ik, ik mocht aanwezig zijn bij deze bijzondere gebeurtenis. Het paar had me zelfs gevraagd een van de ceremoniemeesters te zijn.

Een eer vs. een rotklus

Het zijn van een ceremoniemeester heeft twee kanten. Het is natuurlijk een fantastische eer om gevraagd te worden! Dat jouw vrienden hebben bedacht dat jij degene bent die hen mag helpen bij het zo perfect mogelijk laten verlopen van hun mooiste dag. Anderzijds is het ook een enorme taak! Er komt behoorlijk wat organisatie bij kijken en de het aantal uren dat daar in gaat zitten is niet misselijk. Eigenlijk is het een ontzettende rotklus, maar ondanks dat zeg je toch ja, want het is echt gewoon een vreselijke eer.

Dit is hoe ik de afgelopen weken tegen mijn taak heb aangekeken. Ik heb zelfs gezworen dat als ik in de toekomst ooit nog gevraagd zou worden, ik nee zou zeggen. Al dat geregel, al die stress, 1000 dingen waar je rekening mee moet houden en dan nog al die vragen van gasten… Nooit meer! Dat wist ik wel zeker.

Druk hebben vs. druk zijn

Nou heb ik het de afgelopen tijd natuurlijk vooral drukker gehad in mijn hoofd, dan ik het normaal had. Mijn burn out hielp niet bepaald bij het rustig aanpakken van deze klus. Op de dag van Lottes vrijgezellen, een paar weken terug, stond ik ‘s ochtends nog te janken in mijn huis. Het georganiseer was te veel! En ik had zelfs bijna deze dag afgezegd, zodat ik maar lekker zielig in m’n bedje kon kruipen. Gelukkig deed ik dat natuurlijk niet, maar de week na haar vrijgezellen heb ik nodig gehad om bij te komen. Gesloopt tot op het bot was ik. En vanaf die week had ik maar één angst: als ik maar niet op dezelfde manier de bruiloft zou meemaken.

Ik had mezelf dus ingeprent dat ik op dé grote dag en de week ervoor, geen stress mocht creëren voor mezelf. Natuurlijk zou ik het druk hebben, maar druk zijn of jezelf druk maken zijn twee totaal verschillende dingen en ik moest er voor zorgen dat ik die twee niet ging combineren. En dan met name ook op de dag zelf natuurlijk, want ik wilde niets liever dan helemaal genieten van het verliefde koppel.

Zo bijzonder

Dankzij de mindfulness cursus die ik de afgelopen weken heb gevolgd, had ik handige handvaten geleerd hoe ik mezelf rustig kon houden. En ik moet zeggen dat me dat behoorlijk goed is gelukt! Gedurende dag checkte verschillende mensen even bij me hoe het ging. Gelukkig kon ik echt blijven zeggen: ik heb eigenlijk heel relaxed. De dag verliep goed! Er was totaal geen reden tot stress! Ik heb gewoon een volle dag kunnen genieten!

En wat betreft dat nee zeggen tegen een eventueel volgend ceremoniemeesterschap… ik weet niet zo zeker meer of ik dat wel af zou slaan. Het is zo bijzonder om zo dicht bij het bruidspaar te staan en de belangrijkste dag in hun leven mee te mogen maken. Het zien van het geluk van Lotte en haar kersverse echtgenoot heeft me doen smelten. Het heeft me doen beseffen wat voor dierbare vrienden het zijn en met hoeveel liefde ik mijn taken heb uitgevoerd.