Ik vroeg mijn man de koekjes ergens neer te leggen waar ik er niet bij kon… hij legde ze op de grond!

Deze  grap las ik laatst ergens en toen kon ik er nog bijzonder smakelijk om lachen. Inmiddels is deze grap volledig van toepassing op mij! Toch niet meer zo grappig als je helft van de tijd bang bent in je broek te plassen als je iets van de grond moet rapen. Aangezien ik nogal veel uit mijn handen laat stuiteren de laatste weken, wordt mijn geduld en creativiteit met regelmaat op de proef gesteld. Vandaag ben ik 39+3 weken zwanger. Nu de ‘laatste loodjes’ zijn aangebroken, is het namelijk normaal om ook de dagen te tellen. En ik kan je zeggen dat 39 weken echt heel anders is dan 39+3. Voor mijn gevoel word ik iedere dag een stukje dikker, minder mobiel, maar vooral vergroot ook iedere dag de kans dat die kleine geboren gaat worden. De vraag is alleen… wanneer gaat dat gebeuren tussen nu en 18 dagen?! En dus is ieder krampje een reden tot alertheid. Gaat het dan nu beginnen?? Maar tot nu toe bleek het steeds loos alarm en kom ik mijn dagen nog steeds door met nestelgedrag…

Ben je er al klaar mee?

Er zijn drie dingen die ik nu een paar keer per dag hoor: “Laatste loodjes hè?”, “Hé, je loopt nog steeds!” en “Ben je er al klaar mee?”. Ik kan het mensen ook niet kwalijk nemen natuurlijk. Zij leven allemaal vreselijk mee. En het feit dat ik dit nu wel 20 keer per dag hoor, wil eigenlijk alleen maar zeggen dat er dus heel veel mensen met me meeleven. Super lief natuurlijk! Want ja, het zijn inderdaad de laatste loodjes en die wegen nou eenmaal wat zwaarder. Maar echt klaar ben ik er nog niet mee geloof ik. Tuurlijk zijn er ongemakken als dat bukken. Verder is vooral het slapen wel een ding. Geen enkele zij ligt echt nog lekker en als ik op mijn rug lig (wat een wonder is dat dit nog kan begreep ik van andere zwangeren) snurk ik zo hard, dat ik mezelf wakker snurk! Maar verder loop ik gewoon nog 3 keer per dag met de hond. Met gemak nog een uur of 2 zelfs als ik zin heb om er echt op uit te gaan. Ik heb nog wat leuke afspraken met vriendinnen gepland staan (al zijn die allemaal binnen een straal van 10 km van mijn huis) en deze week ga ik nog even lekker naar de pedicure. Ik vermaak me wel! Netflix heeft hier eigenlijk nog amper aangestaan. De muren komen niet op me af. Dus klaar ermee? Nee hoor!

Dwangmatige nesteldrang

Wat wel is toegeslagen, is de nesteldrang. Die uit zich op de meest bizarre manieren. Ineens zie ik allemaal plekjes in huis die zogenaamd niet schoon zijn. Niet dat die plekjes me ooit eerder waren opgevallen, maar NU dus wel. En dus sta ik met een tandenborstel de voegen in de douche te schrobben, worden kasten compleet opnieuw ingedeeld, gaan er vuilniszakken vol richting de kledingbak en ben ik druk in de weer met lijm en kwasten om de meest minuscule defecten aan te pakken. Geloof me, ik weet heus wel dat die baby er geen nacht minder (of eigenlijk beter) van zal slapen als de kalkaanslag in de douche niet tot op de laatste spetter weg is, maar de drang in mij om het huis in top staat te hebben ‘nu het nog kan’ is groter dan mijn logisch denkvermogen. En dus wordt er gepoetst, opgeruimd, gepoetst en nog meer opgeruimd. Ons huis is nog nooit zo netjes geweest als nu!

Maar er wordt ook geshopt! En dan heb ik het niet over schattige babykleertjes, maar over praktische zaken. Een hoes voor de tuinkussens, zodat die mooi opgeborgen kunnen worden. Een extra tuigje voor de hond, zodat we deze regelmatiger kunnen wassen (niets mag meer vies zijn), kruimeldieven, robotstofzuigers, fotolijstjes voor tekeningen die we ooit nog aan de muur wilden hangen… alles komt aan het repertoire voorbij om het huis maar zo clean en af mogelijk te krijgen. Het is bijna obsessief! En dan heb ik het nog niet eens over de grote hoeveelheden luiers, billendoekjes, zwitsal en billenzalf. Ik droom zelfs over deze laatste categorie aankopen. Dat de baby geboren wordt en dat we bijvoorbeeld geen luiers hebben. Je snapt het principe… de volgende dag wordt er een voordeeldoos luiers besteld aan ons adres. Tja, die nesteldrang. In alle eerlijkheid kijk ik dus wel weer uit naar de tijd dat ik weer droom over mooie tassen en dure schoenen. Al betwijfel ik of mijn man het me dan ook zo in dank zal afnemen als ik alles maar bestel waar ik over droom 😉 Hoe dan ook… het zijn de laatste loodjes hè!