Halve marathon

Misschien zit  het me gewoon heel even tegen en misschien heb ik wel de goden verzocht toen ik riep dat dit het jaar gaat worden van mijn eerst halve marathon, wie zal het zeggen? Maar een ding is helaas wel zeker. Sinds ik heb geroepen dat ik dit jaar de halve marathon ging lopen, heb ik geen normale hardloopstap meer kunnen zetten. Eerst werd ik overdonderd met hooikoorts, daarna met een langdurig buikgriepje, toen met een ontsteking in mijn onderrug en inmiddels zit ik thuis met een echt griepje… Ja maar hallo! Dat was niet de afspraak!

Het is maar vreemd. Een maand geleden nog had ik het gevoel dat ik weer helemaal fit was. Mijn lijf voelde weer sterk, gezond, ik ben de nodige kilo’s kwijt en mijn vermoeidheid nam stukjes bij beetjes af. Ik was volgens mij echt weer goed bezig om fit en sterk te worden, zodat ik ook echt lekker in mijn vel zit. Het hardlopen ging goed en toen ineens werd ik geveld door een reeks van gezondheidskwaaltjes, waardoor mijn trainingsschema nu dus nog steeds onaangeroerd is gebleven. Ineens had ik het gevoel dat die fitheid weg was! Al die weken trainen, zomaar poef weg. Het voelt als een slecht voorteken… Maar echt zin om me er druk over te maken heeft het natuurlijk ook niet. Ik zal eerst weer lekker in mijn velletje moeten zitten voor ik de hardloopschoenen weer onder kan binden.

Gewoel en gesnurk

Na de nodige neusspray en ontstekingsremmers, is het nu dus tijd voor de Antigriepine. Een lekkere cocktail van ziekte onderdrukkers. En natuurlijk een fijne dosis slaap. Slaap met rare koortsdromen, waardoor ik mijn vriendlief vanochtend in het logeerbed vond, in plaats van naast mij. Het was niet te doen naast mij in bed, zei hij. Al dat gewoel en gesnurk. ‘In voor en tegenspoed’ zeggen ze dan 😉 Het is voor ons beide beter als ik snel weer opknap!

Voor nu dus even geen spectaculaire blogs over mooie hardlooproutes. Nog even geen testresultaten van de Milestonepod, die ik zo graag uitgebreid wil testen. Nog even geen blogs over mijn eerste keer op de racefiets (want ja ja, daar ga ik me binnenkort echt aan wagen) en geen blogs over nieuwe medailles. Maar gewoon een zeikblog over mijn zwakke lijf 😉 Het is maar beter dat ik snel weer opknap! Voor mezelf, mijn vriend en ook voor mijn blogs! En laten we hopen dat een slechte start geen voorteken is voor een slechte halve marathon.