Drie weken lang vakantie staat voor mij gelijk aan drie weken lang eten wat je wil, wanneer je wil. Heerlijk! Voor mij mag het altijd vakantie zijn. Ik ben in drie weken tijd maar anderhalve kilo aangekomen waarmee ik gewoon weer op een mooie 75 kilo kom. Not that bad! Het eten in Azië is echter wel even wat anders dan het eten hier en dus raad je het misschien al wel. Ik loop tegen een probleem aan. Ik ben al bijna twee weken terug en leef nog steeds een beetje in mijn vakantieritme en dat herken ik aan de volgende drie punten…
Ik heb de hele dag honger
De hele dag knaagt er een hongerig gevoel in mijn maag. Vanaf het moment dat ik opsta, tot het moment dat ik weer naar bed ga. Het is er de hele dag. Heel soms is het even weg als ik net gegeten heb, maar een uur na de lunch is het er weer. Het lijkt net alsof er een hongerig beestje in mijn maag zit die al het eten dat ik hem geef in no time verwerkt. Direct daarna begint het te schreeuwen. “Ik heb honger! Geef mij eten!”
Best gek eigenlijk, want het eten hier is naar mijn idee vele malen voedzamer dan het eten in Azië. Daar eet ik veel noodle soep, witte rijst of groenten gerechten. Zet qua inhoud niet heel veel zoden aan de dijk in verhouding met een bruine boterham met sla, kipfilet en ei erop. Waar komt dan toch die honger vandaan?
Ik wil alles eten
Het feit dat ik dus de hele dag honger heb, resulteert dan weer in het volgende punt: ik wil alles eten. Kieskeurig ben ik niet meer hoor. Ik vind nu zelfs een saucijzenbroodje er lekker uit zien die al drie uur onder een warmtelamp ligt. Ik wil alles eten. Chocolade, drop, frituur, soep, pasta, kaas, chips en ga zo maar door. Het liefste eet ik ook nog eens alles tegelijkertijd…
Het is dus steeds een gevecht tegen al die lekkere dingen en ik merk dat ik er door mijn vakantieritme veel moeilijker weerstand aan kan geven. Zo heb ik deze week al verschillende chocolade-eieren en -hazen opgegeten en dat terwijl ik helemaal niet echt een chocoladefan ben…
Ik wil op de gekste tijden eten
Midden in de nacht heb ik zin in kwark, ’s ochtends vroeg heb ik zin in een lekkere curry en tegen de lunchpauze heb ik zin in bitterballen met een glas wijn. Mijn ritme lijkt nog steeds ingesteld te zijn op de lokale tijd van Maleisië. Ook al zijn we twee weken verder. Dat vakantieritme en het tijdsverschil doen gekke dingen met je.
Zou het vanzelf overgaan dat vakantieritme? Of weet je misschien hoe ik er het beste mee op kan gaan? Stuur mij een berichtje, want ik ben benieuwd naar jullie tips!
Sharing is caring:
- Klik om te delen op Facebook (Wordt in een nieuw venster geopend)
- Klik om te delen met Twitter (Wordt in een nieuw venster geopend)
- Klik om op Pinterest te delen (Wordt in een nieuw venster geopend)
- Klik om op LinkedIn te delen (Wordt in een nieuw venster geopend)
- Klik om dit te e-mailen naar een vriend (Wordt in een nieuw venster geopend)
Related posts
Over Marijke
Marijke schrijft blogs over hardlopen, eten en reizen. Ze vliegt het liefst de hele wereld over en gaat geen uitdaging uit de weg. Haar doel voor 2019? Weer 12 medailles in 12 maanden behalen op haar hardloopschoenen.