Psoriasis

Stel je loopt iedere dag langs een bepaald bord. Iedere dag weer zie je datzelfde bord. Week in, week uit. Wat je alleen niet opvalt, is dat er al een week lang een dikke zwarte streep op het bord zit. Gek hè, dat dit je niet meer opvalt?! Herken je die omgevingsblindheid? Dat je, omdat je er iedere dag langs komt, blind bent geworden voor verandering? Nou precies dat heb ik ook, maar dan met mijn psoriasis. Dat zie ik ook iedere dag. Dag in, dag uit. Weken, maanden, jaren achter elkaar. Verandering valt mij dan ook niet snel op. Totdat ik er met volle aandacht naar ga kijken en dat is precies wat ik heb gedaan deze week.

And I liked what I saw! Mijn psoriasis heeft er in tijden niet zo goed uitgezien zonder de inzet van medische hulpmiddelen. Ik smeer nu alleen nog maar met vettige crème van Dermolin. Dat in combinatie met ‘lekker in mijn vel zitten’, zorgt ervoor dat ik minder last heb van de plekken én dat ze kleiner worden. Zo heb ik bijvoorbeeld een aantal plekken op mijn benen die bijna zijn verdwenen en zijn ook mijn ellebogen voorzien van stukjes nieuwe huid. Me so happy! Maar echt. Ik kan van dit soort kleine stukjes progressie oprecht heel blij worden. Gelukkig zelfs. Hoe kleiner de plekken zijn, hoe minder ik last heb van de ongemakken namelijk.

Hoe voelt psoriasis dan?

Soms krijg ik de vraag hoe die psoriasis plekken dan voelen. Ik snap die vraag wel, want het kan best lastig zijn om je er wat bij voor te stellen als je het zelf niet hebt. Ik zal daarom een poging doen om het te beschrijven. Als je er overheen wrijft, voelt het een beetje hard en droog. Het heeft denk ik wel wat weg van de korst van een schaafwond. De huid voelt ongelijk en ruw aan, alsof het een extra korstje is die op de huid ligt. Wanneer ik de plekken heb ingesmeerd met vette crème, voelt het echter een stuk minder hard en droog. Het reliëf blijft alleen wel.

Het gevoel dat ik zelf ervaar, kan ook weer veel verschillen. Dat verschilt per plek op mijn lichaam en of de plekken zijn ingesmeerd. Ikzelf heb het meeste last van de plekken op mijn ellebogen en mijn hoofdhuid. De rest van de plekken jeuken gewoon af en toe. Mijn hoofdhuid jeukt daarentegen tot de macht drie en mijn ellebogen doen bij tijd en wijlen pijn. Dat komt mede doordat het zulke grote, dikke plekken zijn en omdat ze op een lastige plek zitten die je steeds beweegt en stoot. But again: hoe beter het gaat met m’n psoriasis, hoe minder ik hier last van heb.

Psoriasis sneeuwstorm

Wat jammergenoeg wel een van de ongemakken blijft, is dat ik overal huidschilfers achterlaat. Als ik alleen al met mijn ellebogen op een stoelleuning of tafel leun, ligt er al een hoopje huid. Wanneer ik een jasje of trui uitdoe, dwarrelt er een sneeuwstorm aan huid naar beneden. Er is geen ontkomen aan. Ik wacht dus wel met smart DE dag af waarop ik daar geen last meer van heb. Ook al geef ik er geen fuck om wat andere mensen denken, het blijft voor mezelf wel een ongemak.