52challenge

Een tweede 52Challenge jaar is voorbij gevlogen, een jaar waarin ervoor mij veel dingen zijn veranderd, waarin ik angsten heb overwonnen en nieuwe uitdagingen ben aangegaan.  Allemaal mede dankzij 52Challenge, want daardoor weet ik dat er meer uit mijn leven te halen valt. Ik weet dat je jezelf verder kunt pushen dan je in eerste instantie dacht, dat je grenzen steeds een stukje verder kunt verleggen en dat je oude gewoontes los kunt laten. Dit jaar was een fantastisch jaar al zeg ik het zelf!

Een betere versie van mezelf

Dit jaar ben ik een betere versie van mezelf geworden. Voor de volgers van het Personal Body Plan is dit natuurlijk een bekende uitspraak en zij weten als geen ander hoe waar deze spreuk is. In mijn eerste 52Challenge jaar ben ik al veranderd van een rokend en niet sportend persoon die teveel fastfood at, in een persoon die lid is van een sportschool en deze ook nog daadwerkelijk bezoekt. Een persoon die veel gezondere keuzes maakt op het gebied van voeding en een persoon die niet rookt. In dit tweede 52Challenge jaar wilde ik alleen meer en dat meer heb ik gevonden in een half jaar lang mijn eigen Personal Body Plan te volgen. De resultaten liegen er niet om, mijn doel om strakker in mijn vel te zitten is bereikt. Dat mag ook wel, want ik heb er hard voor gewerkt!

Natuurlijk had ik mijzelf dit jaar ook andere doelen gesteld. Zo wilde ik onder andere graag verhuizen, want mijn studio waar ik toen al een goede vijf jaar woonde, werd me te klein. Dit doel werd sneller werkelijkheid dan verwacht, want ik kwam aan het begin van mijn tweede challenge jaar de liefde van mijn leven tegen en zocht samen met hem een mooi huis. Dat mooie huis is trouwens nog geen één keer een grote rommel geworden dus het is ook fijn om te merken dat mijn challenges van het eerste jaar nog steeds effect hebben!

Angsten overwinnen

Daarnaast had ik mezelf voorgenomen mijn angsten te overwinnen in de breedste zin van het woord. Afgelopen jaar ben ik daarom in het vliegtuig gestapt samen met Esther en ben ik naar de andere kant van de wereld gevlogen om drie fantastische weken door Indonesië te reizen. Dit was mijn eerste keer buiten Europa en dat vond ik best wel een beetje spannend. Ik heb gelukkig wel direct de smaak te pakken, want de tickets voor Vietnam zijn inmiddels al geboekt! Nu was dit niet zozeer een angst, maar waar ik wel daadwerkelijk bang voor ben, zijn naalden. Toch ben ik dit jaar bloeddonor geworden, net zoals Marieke. Van dichtbij zag ik hoe iemand opknapte van een bloedtransfusie en dus overwon ik mijn angst. Tijdelijk dan, want bang ben ik nog steeds. Die angst is echter maar relatief…

Toch zijn er dit jaar ook dingen niet gelukt. Ik had me bijvoorbeeld voorgenomen om een tien kilometer loop onder de vijftig minuten te lopen. Save to say is dat dus niet gelukt… Dankzij mijn hele handige zelf viel ik van de trap en blesseerde ik mijn enkel en toen dat net hersteld was, blesseerde ik mijn bovenbeen door een holletje naar de bushalte in combinatie met een obstacle run. Heel handig… Sneller ben ik dit jaar misschien niet geworden, maar aan opgeven doe ik gelukkig nog steeds niet. Ik liep dan ook gewoon de Dam tot Damloop en die medaille prijkt nu aan de muur! Daar ben ik toch wel een beetje trots op.

Marijke 3.0

In 104 challenges is er, zoals je misschien wel begrijpt, heel veel gebeurd. Teveel om op te schrijven. Die laatste 52 challenges hebben mij in ieder geval nog meer geleerd over discipline, goed voor jezelf zorgen, relativeren en doorzettingsvermogen. Ik ben alleen nog lang niet uitgeleerd en kan dus ook nog lang niet stoppen met mezelf uitdagen. Met recht kan ik zeggen dat ik een heel tevreden mens ben en dat ook de Marijke 3.0 die ik graag wilde worden, een leukere nieuwe versie van mezelf is 😉 Op naar serie nummer vier!