Mijn collega zei deze week tegen me dat drie maanden geen nieuwe kleren en schoenen kopen niets voorstelde. “Wel voor een koopverslaafde”, riep ik verbaasd uit. Mijn collega heeft natuurlijk wel gewoon gelijk, want waar hebben we het nu precies over. Dat ik hier überhaupt een challenge van heb weten te maken is eigenlijk absurd. De drie maanden waarin ik niets nieuws aan kleding en schoenen mocht kopen zijn nu in ieder geval voorbij. Veel sneller en makkelijker dan gedacht eigenlijk. Ik heb de uitverkoop weten te weerstaan en ben stevig in mijn schoenen blijven staan.

Ik geef niet om kleding en schoenen

Nu kan ik een heel verhaal ophangen over hoe ik door deze drie maanden durende challenge veranderd ben. Dat ik me als herboren voel, een nieuw mens. Ik kan vertellen dat ik helemaal geen schoenen en kleren meer wil kopen. Dat ik zonder moeite door de stad kan lopen zonder minimaal tien keer te denken “oh dat wil ik ook”. Dat ik met droge ogen kan zeggen: nee ik geef niet om kleding en schoenen en dat ik meer dan genoeg kleding en schoenen heb.

Ja… Dat zou dus kunnen… Helaas blijft al het bovenstaande slechts een utopie, want ik ben nog steeds net zo hebberig. Daarnaast heb ik een misstap begaan zo aan het einde van mijn challenge. Ik schaam me er best wel voor, maar het was niet zo zeer een moment van zwakte. Het was een weloverwogen beslissing.

Kleding voor een tropische bestemming

Sinds Esther mij mee naar Indonesië vroeg, hebben de vakantieplannen zich in een sneltreinvaart ontwikkelt. Het ticket naar Indonesië is inmiddels geboekt en ik ben bijna de trotse eigenaar van een paspoort! Aangezien ik dus midden in de winter naar een tropische bestemming ga, heb ik zomerkleding nodig. Kleding die ik deze zomer, door mijn challenge, niet heb gekocht en die in de winter niet meer te krijgen is.

Na lang overleg met Esther over het wel of niet kopen van nieuwe kleding, heb ik er toch voor gekozen om twee weken geleden naar de stad te gaan en in de uitverkoop op zoek te gaan naar korte broeken en een bikini. Het moment van eindelijk weer iets nieuws mogen kopen had ik me alleen anders voorgesteld. Doordat ik op zoek was naar praktische kledingstukken die ik sowieso pas in november kan dragen, was het een stuk minder leuk dat winkelen.

De hand op de knip

Ik mag dan misschien niet minder hebberig zijn, ik denk toch dat ik wel een beetje genezen ben. Ik heb nu een doel voor ogen: Indonesië en de gunstige wisselkoers. Waarom zou ik mijn geld hier uitgeven terwijl ik daar er meer mee kan kopen? Tot en met november zit de hand dus op de knip en zal ik geen overbodige kleding en schoenen kopen. Die koop ik gewoon lekker daar!