Tante

Het lijkt wel of de pleuris is uitgebroken en met de pleuris bedoel ik niet een nare ziekte, maar daarmee bedoel ik de op handen zijnde babyboom. Momenteel heb ik gewoon zeven vrouwen in mijn omgeving die zwanger zijn. En dit aantal is nog exclusief collega’s! De baby’s vliegen me dus om de oren zoals je kunt begrijpen. Waar het eerst bruiloften en koophuizen waren, is het nu de volgende stap des levens… Heel leuk natuurlijk dat babygeluk voor de aanstaande ouders, maar wat moet ik er nou mee? Ik, de persoon zonder duidelijk aanwezige kinderwens, weet namelijk helemaal niets van kinderen en zit er dan ook niet echt op te wachten.

Niet één keer, maar vier keer

Ik moet er alleen wel aan geloven, want ik word tante! Niet alleen mijn zus, maar ook mijn schoonzus en twee goede vriendinnen zijn in verwachting. Ik kan er dus echt niet meer omheen, hoe jammer ik dat ook vind. Voor de ouders in kwestie ben ik natuurlijk super blij, begrijp me vooral niet verkeerd, maar ik ben alleen zelf nog niet klaar voor kinderen. Je kunt wel stellen dat ik een paar levensfases achterloop wat dat betreft en wanneer ik net dacht mijn vriendinnen ‘in gehaald’ te hebben, zijn zij al weer bezig met de volgende stap.

Jarenlang heb ik mij het vijfde wiel aan de wagen gevoeld wanneer ik met mijn vriendinnen en hun vriendjes leuke dingen deed. Ik denk dat de single meiden dit gevoel maar al te goed herkennen. Tot afgelopen oktober. Toen kwam ik -insert klefheid- de liefde van mijn leven tegen en niet lang daarna zijn we gaan samenwonen. Ja dat is snel, maar hé we zijn geen zestien meer en hoeven niet jarenlang te daten voordat we het zeker weten. Ineens zat ik in dezelfde levensfase als mijn vriendinnen, wat leuk! Alleen die vriendinnen waren natuurlijk al toe aan de volgende fase in hun samenwonend bestaan net wanneer ik dus dacht hen ‘ingehaald’ te hebben. Logisch ook.

De baby’s vliegen me om de oren

Nu ineens vliegen de baby’s me om de oren en ik vind dat best een beetje eng. Alles gaat namelijk anders worden. Geen spontane dates, eindeloze gesprekken of andere ongestructureerde bezigheden. Ook veranderen de gezinsverhoudingen zoals die nu bij ons thuis zijn en dat merk ik nu al. Het ongeboren kleinkind werd laatst bijvoorbeeld al door mijn moeder voorgetrokken en zo zullen er meer momenten voorvallen zoals deze. Of ik het nou leuk vind of niet, dit gaat de toekomst zijn.

I better get used to it fast, de eerste baby komt namelijk al in september! Daarom heb ik een handboek voor coole tantes gekocht en dompel ik mijzelf onder in de wereld van baby’s. Alsnog zou ik niet weten hoe ik een luier moet verschonen, maar ik denk dat ik wel een stukje minder bang ben geworden. Het schijnt namelijk zo te zijn dat je op slag verliefd wordt op zo’n kleintje wanneer je het de eerste keer in je armen hebt. Eerst zien dan geloven denkt mijn sceptische gedeelte van mijn brein, maar we zijn weer een stapje verder.

Alles gaat anders worden

Misschien vind ik het allemaal wel enger dan de ouders in spe. Die zijn er natuurlijk heel relaxt onder, terwijl ik alleen maar kan denken aan alles dat nooit meer hetzelfde gaat zijn. Hoe je het went of keert, de verhoudingen en relaties veranderen gewoon en dat is iets waar ik zelf niet voor gekozen heb. Ik kan me er alleen maar beter op voorbereiden dus ik lees nog even door in mijn handboek!