Ik ben dus niet zo’n dame die al jarenlang droomt van een bruidsjurk. Ik heb geen Pinterest moodboards vol gepind en heb ook geen idee van wat voor soort jurk ik mooi zou vinden. Wat ik wel weet, zijn de dingen die ik vooral niet mooi vind. Teveel kant, glitters en werkjes. Van die grote, meeslepende jurken met lange slepen. Of zo’n jurk waarbij je hulp nodig hebt als je moet plassen omdat je er anders niet goed uitkomt. Het is al snel teveel. Een lange bruidsjurk is sowieso niet mijn ding. Maar wat dan wel?

Ik ga gewoon trouwen

Dat is de hamvraag die dit weekend speelde. Samen met mijn zus en vriendin ben ik zaterdag voor het eerst bruidsjurken gaan passen. Vooraf was ik een beetje gespannen. Niet alleen voor het passen van trouwjurken, maar ook om het feit dat het hele trouwen dan ineens echt wordt. We hebben zo goed als zeker een datum gekozen en met een jurk wordt het allemaal nog echter. Ik ga gewoon trouwen gek… Dat is voor mij best wel een ding omdat ik in mijn leven nog nooit aan iets heb vastgezeten met meer dan een maand opzegtermijn. Werk, huis of sportschool. Ik zou er in theorie zo vanaf kunnen. Van je man daarentegen…

Begrijp me niet verkeerd hoor, ik wil niets liever dan trouwen met mijn aanstaande. Ik vind het alleen wel spannend allemaal. Het is een hele serieuze verbintenis die ik van plan ben maar eens in mijn leven aan te gaan. Deze spanning doet mij overigens terugdenken aan het moment vlak voordat we gingen samenwonen. Ik was bang geen tijd meer voor mezelf te hebben omdat je dan samenwoont in één huis. Ik had het gekke idee dat je 24-uur per dag bij elkaar op de lip zou zitten en dat vloog mij best wel aan. We hebben toen afgesproken dat als ik dit zou ervaren ik dat moest aangeven en mijn vriend dan gewoon zou gaan logeren bij iemand. Nu zijn we bijna vier jaar later en ik heb precies nul keer gebruik gemaakt van deze afspraak. Lang verhaal kort: vooraf is het spannend, maar uiteindelijk wil ik niet anders meer.

Is dit mijn bruidsjurk?

Maar nu even terug naar het grote jurken-passen-festijn: het was heel erg leuk en gezellig! Ik werd geholpen door een hele fijne dame die mij direct goed snapte. Ik heb geen grote, meeslepende jurken aangekregen en alle modellen die ik wel paste hadden allemaal wel iets dat ik mooi vond. Met één jurk sloeg ze de spijker op de kop en nu spoken er dan weer allerlei nieuwe vragen door mijn hoofd. Moet ik niet nog ergens anders kijken, vind ik ‘m tegen de tijd dat we gaan trouwen ook nog zo mooi, is het niet teveel dit of dat, hoe ziet de jurk eruit als deze helemaal naar mijn smaak vermaakt is, enzovoort.

Er zijn afgelopen zaterdag dus genoeg vragen beantwoord, maar er zijn er eveneens een heleboel bijgekomen. Eén ding weet ik in ieder geval wel: ik wilde de jurk niet uitdoen en ik kon niet stoppen met kijken naar mezelf. Ik voelde mij heel mooi in de jurk. Het voelde als mijn bruidsjurk. Voor de nieuwsgierige mensen onder ons: het is niet de jurk op de foto hoor. 😉

Wat is jouw verhaal?

Nu ik dit zo opschrijf, merk ik dat ik bij de gedachte aan de jurk een beetje emo wordt. Ja, sommigen zullen het niet van mij verwachten, maar ik heb ook gewoon gevoelens 😉 Ik denk dat dat een goed teken is. Aan de andere kant: ik heb nog nooit met dit bijltje gehakt dus I have no clue! Hoort dit? Let me know meiden, want zoals je merkt: ik tast een beetje in het duister. Hoe was het jurken-kijken-en-kopen voor jullie? Ik ben benieuwd naar jullie verhalen!