Volwassen

Afgelopen week besefte ik het mij ineens: ik ben volwassen. Ik ben een grote mens geworden met een grote-mensen-baan, een grote-mensen-appartement en ga zo maar door met nog meer van die grote-mensen-dingen. Veel van die dingen vind ik leuk. Zo heb ik bijvoorbeeld een hele leuke, nieuwe baan sinds augustus (hi, collega’s die meelezen ;-)) en voelt mijn huis steeds minder als een vakantiehuis. Ik mis Utrecht overigens nog steeds. Amersfoort is gewoon geen Utrecht… Maar daar wil ik het vandaag niet over hebben. Vandaag wil ik het hebben over mijn grote-mensen-leven met bijkomende volle agenda. Esther had het er ook al over in haar blog; de tijd vliegt voorbij. Er zit maar een bepaalde hoeveelheid tijd in een dag and you have to spend it wisely. Voor je het weet is er weer een maand voorbij! Of een jaar!

Nog maar drie vrije weekenden

Ik wierp dus net zoals Esther maar even een blik in mijn agenda. And I didn’t like what I saw. Tot eind december zijn er nog achttien weekenden en van die weekenden heb ik er maar drie niks gepland staan. Drie van de achttien! Hoe kan dat nou weer? Sinds wanneer heb ik zo’n serieus overdreven volwassen agenda? Het doet me denken aan de agenda van mijn ouders. De agenda waar ik zoooo vaak accuut een aanval van rollende ogen van krijg. Rollende ogen gepaard met hardop zuchten. De agenda van mijn ouders zit namelijk altijd vol. Ze hebben het altijd druk. Even voor de beeldvorming: toen ik begin augustus vroeg of ze bij ons langs kwamen, kreeg ik pas een datum halverwege september! Ben ik nu ook zo’n mens geworden? Een mens die altijd volle weekenden heeft en geen ruimte meer heeft voor spontane dates? Bah… Me not like.

Ik word oud en volwassen

Maar goed, een uitweg uit deze volle agenda kwestie zie ik niet zo snel. Ik wil namelijk nog steeds graag mijn vrienden en familie blijven zien. Ik wil net zoals iedereen leuke dingen blijven doen. Helemaal stoppen met dingen plannen, is dan zeker ook niet de oplossing. Wat ik echter wel merk, is dat ik tegenwoordig een weekend nodig heb van mijn weekend om even bij te komen. Ook al doe ik alleen maar leuke dingen in mijn weekenden, het kost alsnog energie. En nu ga ik even heel geitenwollensokken klinken, maar ik heb zo niet echt tijd om uit te rusten. Uit te rusten van het werk en al die leuke dingen. Man, ik word oud!

Misschien is het onze leeftijd wel. Naast dat alles simpelweg meer energie lijkt te kosten, willen we van alles. We willen werken aan onze carrière, leuke dingen doen met vrienden en familie, sporten, een leuk boek lezen, samen zijn met je vriend of man, Netflixen of een mooie reis maken. We willen het liefst alles tegelijkertijd. Dat kan dus niet en dat is waanzinnig jammer.

Ik plan nog niks voor 2018

Wat nu noodzakelijk is in mijn leven, is het maken van grote mensen keuzes. Niet alles kan, anders kan ik die drukke agenda helemaal niet bijbenen. Wederom jammer, want ik weet zeker dat die tweede scropino die ik net heb afgeslagen, heerlijk had gesmaakt. Ik kan alleen niet én nog een scropino drinken én een helder verhaal typen én morgen fris op mijn werk verschijnen. Eén ding weet ik in ieder geval wel zeker en dat is dat ik nog niks plan voor 2018. Ik doe het gewoon niet, want ik wil die ruimte van spontaniteit weer terug. Ik wil niet maanden van tevoren mezelf al vastleggen. Fuck die grote mensen agenda!

Stiekem heb ik alleen al wel één ding gepland staan: de volgende grote vakantie… Hopelijk sta ik in februari 2018 weer net zo blij met mijn tassies te klapperen als op de foto bij de blog. Dit keer in Maleisië. Ik kijk er nu al naar uit en zie het als een grote reset van dit grote mensen leven. Op reis plannen we namelijk zo min mogelijk en zien we wel waar we eindigen. Die fibe heb ik gewoon weer en nodig. Volwassen zijn is prima, maar het hoeft niet de hele tijd!