squashen

Tijdens mijn vorige challenge herontdekte ik een sport die ik vroeger heb beoefent. Ik ging de hoogte in en ging klimmen. In het kader van het (her)ontdekken van sporten, ging ik deze week weer de uitdaging aan. Ik heb het deze week wel wat ‘rustiger’ aan gedaan en ben met beide benen op de grond gebleven. Wel ontdekte ik wederom een sport die ik in een grijs verleden een stuk of vier keer heb gedaan. Ik ging afgelopen zondag squashen met een vriendin!

Squashen zonder balgevoel

Squashen heeft wel iets magisch vind ik. Het is namelijk een sport waarbij je heel hard mag slaan en dat is iets dat ik leuk vind. Of ik goed ben in de sport is een tweede… Misschien snap je al waar dit heengaat… Ik ben zondag dus finaal ingemaakt door mijn vriendin. Ik troost mezelf met de gedachte dat zij gewoon meer skills heeft doordat ze jarenlang heeft getennist. Die skills mis ik natuurlijk. Logisch toch? Misschien is het wel eerlijk om te benoemen dat ik ook best wel onhandig ben. Het ‘balgevoel’ waar altijd over gesproken wordt, mis ik volledig. Met andere woorden: ik ben best wel een kneusje op de squashbaan.

Dat komt niet zozeer omdat ik niet weet wat ik moet doen. In mijn hoofd zie ik precies hoe ik een bal zou moeten slaan en wat voor effect dat dan zou hebben. De uitvoering zuigt alleen heel hard. Dan wil ik bijvoorbeeld een bal slaan met een backhand, maar mis ik de bal volledig. Hoe dan?!?! Het lijkt dan net alsof ik op het moment van slaan, heel even m’n ogen dicht doe. En ja, dan mis je het moment. Of ik denk heel goed voor de bal te staan, maar ik krijg het dan toch voor elkaar om bijna een plafondplaat eruit te slaan doordat ik geen controle heb over de richting waar de bal opgaat. Of ik denk een bal nog wel even te kunnen hebben en loop vervolgens full force tegen de muur op… De ene kneuzenactie volgde de ander op en ik ben dan ook meerdere keren uitgelachen.

Hard slaan en tot het gaatje gaan

Ondanks de 34.725 kneuzenacties tijdens het squashen, vond ik het wel heel leuk om te doen. Verandering van spijs doet eten, zeggen ze wel eens. Een nieuwe sport is altijd leuk om te doen en zorgt weer voor nieuwe motivatie. Nu heb ik in mijn studententijd wel eens eerder op een squashbaan gestaan en dus wist ik al wel dat ik deze sport leuk zou vinden. Het was afgelopen zondag een fijn uur zweten. Soms is het gewoon heel lekker om even tot het gaatje te gaan. Lekker hard slaan, sprinten en duiken naar de bal. En dat allemaal met een competitief randje. Dat doet het natuurlijk altijd goed bij mij. Ik vond het overigens nog geen eens heel erg dat ik zo slecht was. De momenten waarop ik wel eens een goede bal sloeg, geven namelijk genoeg voldoening. Dat waren echt van die overwinningsmomenten. Zie je wel dat ik het toch een klein beetje kan?!