jeuk

Ik heb heel lang nagedacht en getwijfeld over of ik wel een blog over dit onderwerp wilde schrijven. Dat heeft denk ik wel een jaar geduurd. Ik zeg altijd wel gekscherend dat mijn leven op straat ligt door 52Challenge, maar toch heb ik bepaalde dingen privé gehouden. Ik wil namelijk geen drama verhaal ophangen en vind mezelf alles behalve zielig. Dus zonder al te veel poespas, deel ik deze week graag iets heel privé.

Ik heb psoriasis. There I said it. We gaan deze week alle schaamte voorbij, want mijn 24ste challenge staat in het teken van mijn huid. Psoriasis is een chronische huidziekte waarbij de opperhuid te snel nieuwe cellen aanmaakt. Het immuunsysteem functioneert dus niet naar behoren, want normale huidcellen groeien in 25 tot 30 dagen. Bij mij gebeurt dat slechts in 4 tot 6 dagen en dit kan de huid niet aan. Daarom heb ik over mijn hele lichaam rode, wat dikke en harde schilferige en jeukende plekken. Soms klein, soms groot, maar het zit overal. En met overal bedoel ik ook echt overal!

Mensen die naar je staren

De psoriasisplekken zien er overigens ronduit lelijk uit en mensen kunnen dus vreemd naar je kijken. In de winter gaat het wel qua starende blikken, ik heb immers meer kleren aan. In de zomer is het alleen anders. Ik heb bijvoorbeeld op mijn linkerelleboog een knaller van een plek die toch wel redelijk de aandacht trekt. Dan komen de vragen… “Nee het is niet besmettelijk en nee ik heb geen brandwonden’’. Really??? De vragen en raar kijkende mensen zijn echter niet het ergste, daar kan ik me redelijk makkelijk overheen zetten. Het ergste is de jeuk.

Jeuk, jeuk en nog eens jeuk

Ik heb jeuk. Altijd en overal. Het is van die jeuk waarbij je het gevoel hebt uit je eigen vel te scheuren en ik mezelf tot bloedens toe kan krabben. Wat weer een negatief effect heeft op de psoriasis, want het kan gaan ontsteken of de plek wordt juist groter. Om redelijk gek van te worden en daarom ben ik maar weer eens naar de huisarts gegaan voor een creme waarmee de plekken als het goed is als sneeuw voor de zon moeten verdwijnen. Dit kan overigens ook vanzelf gaan, maar daar heb je wel de zon en de zee voor nodig. Beide hebben een positief effect op de psoriasis.

Eerlijk gezegd ben ik geen voorstander van het soort hardcore creme omdat het je huid gewoon kapot maakt. Je krijgt witte vlekken waar voorheen de psoriasis zat en de huid wordt heel dun. Ik ga daarom liever voor de natuurlijke vitamine D en medicinaal baden in de zee, maar aangezien beide in Nederland niet echt voorhanden zijn, ben ik deze week toch maar begonnen met smeren. Het voorschrift van de huisarts luidt om iedere dag te smeren.

Het lelijke pyjamapak

Om ervoor te zorgen dat ik daadwerkelijk iedere dag de creme zou smeren, heb ik er dus een challenge van gemaakt. Het is namelijk nog al een langdradig proces waar ik aan het einde van de dag geen zin meer in heb. Zonder grap, mijn vriend had de timer gezet, duurt het 25 minuten om al mijn plekken te voorzien van een beetje creme. 25 minuten!!! Vervolgens moet die creme natuurlijk intrekken en mijn oplossing was dus om een vreselijk lelijk pyjamapak aan te trekken zodat de creme dan toch een beetje op mijn huid zou blijven zitten in plaats van op het dekbed.

Het aantrekken van het pak is alleen wel een frustrerende aangelegenheid, want de creme zit dus overal behalve op de plekken waar je het zojuist hebt gesmeerd. GRRRRR… Op dat soort momenten zie ik het dan even helemaal niet meer zitten en wil ik het liefst in een holletje kruipen om een potje te gaan janken. Fuck it all!

We gaan gewoon door

Ik weet dat ik niet moet klagen, want ik heb geen levensbedreigende ziekte en de psoriasis is goed te behandelen. Ik wil er alleen gewoon vanaf zijn. Er zijn deze week al een aantal kleine plekken verandert in witte vlekken (jeeh), maar ik heb er inmiddels ook weer een paar nieuwe plekken bijgekregen. Soms lijkt het een gebed zonder eind, maar ik blijf toch hopen op dat einde! Op 4 april wil ik graag zonder die ontsierende plekken in mijn mooie strapless galajurk staan op de bruiloft van één van mijn beste vriendinnen. Een mooie stok achter de deur en daarom zal ik mezelf elke avond bij elkaar rapen om die creme te gaan smeren.

Discipline is de sleutel en ik blijf positief. Soms een traantje wegpinken moet kunnen toch, maar mocht iemand nog goede tips hebben om het hele proces minder frustrerend te maken dan hoor ik het graag! Die jeuk kan ik namelijk missen als kiespijn!