Misschien heb je al wel gemerkt dat ik doelloos ben. Mijn laatste blog stamt bijvoorbeeld alweer uit april en ook qua sporten is het op mijn Instagram kanaal vrij stil. Ik heb geen doelen en geen plannen. Dat heb ik nu al een tijdje. Sinds eind maart… Oeps. Wie had gedacht dat dit zou kunnen gebeuren? Ik in ieder geval niet. Nu is het zeker niet zo dat ik de afgelopen tijd niks heb gedaan. Ik ben juist druk geweest met van alles en nog wat. 

Werk, opleiding, vrienden en familie en nog veel meer waar ik nu nog niets over kan zeggen (ik bouw de spanning even op). Allemaal leuke dingen ook nog eens, maar in alle drukte zijn mijn eigen plannen en doelen compleet verwaterd. Poef… Weg plannen, doelen en motivatie om het allemaal weer op te pakken. Ineens zit ik weer in een soort van sleur en lijken uitdagingen een ver-van-mijn-bed-show. Schrijven over mijn uitdagingen was dan ook niet aan de orde. Iets op papier zetten, voelde überhaupt als een opgave. Het heeft dus even geduurd, maar hier ben ik dan weer na vier maanden! 

Hardlopen zonder blessures

Ik heb mezelf spreekwoordelijk bij elkaar geraapt en de knoop doorgehakt om weer een uitdaging aan te gaan. Niet eventjes half, maar for real dit keer. Mijn doelen om blessurevrij te blijven hardlopen én om sneller te worden op de verschillende afstanden gaan nu na vijf jaar eindelijk werkelijkheid worden. Ik roep namelijk al vijf jaar dat ik blessurevrij wil lopen, terwijl ik het iedere keer weer voor elkaar krijg om die schenen, enkels en achillespezen van mij te overbelasten. Nu is het ook best makkelijk voor mij om dat voor elkaar te krijgen vanwege mijn psoriasis. Het vermoeden is er namelijk dat mijn psoriasis ervoor zorgt dat mijn pezen eerder aangedaan zijn. Dus nu kon ik twee dingen doen: doorgaan hoe het ging en mezelf alsnog weer blesseren óf hulp zoeken bij het trainen. 

Dat laatste heb ik nu gedaan en ik vind het best een beetje spannend. Volgende week maandag heb ik mijn intakegesprek met een hardloop- en hersteltrainer. Van hem krijg ik vervolgens coaching en een mooi trainingsschema dat mij klaar zal stomen voor de halve marathon van Brussel eind oktober. En natuurlijk voor de Damloop en de Utrechtse Singelloop. Klinkt goed toch? Als ik het zo opschrijf, klinkt het ook helemaal niet spannend. Toch voelt het wel zo voor mij. Het is weer iets onbekends en het is mens-eigen om tegen onbekende dingen op te kijken..

Voor alles een eerste keer

Het is echter geen reden om het dan maar niet te doen. Ik heb in de vijf jaar dat ik schrijf over mijn uitdaging nu al zoveel dingen voor het eerst gedaan. Allemaal dingen waar ik in eerste instantie tegenop keek en waarvan ik nu denk ‘hoezo’? Bijvoorbeeld die keer dat ik voor het eerst tussen alle mannen met gewichten ging gooien in de gym. Of die keer toen ik voor het eerst meedeed aan een tien kilometer hardloopvent. Uiteindelijk valt het allemaal wel mee. Je moet gewoon iedere keer weer even uit je comfort zone stappen. So let’s go en ik houd jullie op de hoogte!