Ongelofelijk! Medaille drie alweer! Gisteren liep ik de Brettenloop in Amsterdam en haalde ik dit fijne exemplaar binnen tijdens deze liefelijke kleine loop. Liefelijk en klein zeg ik, omdat het aantal deelnemers zoooo veel minder was dan de CPC van twee weken geleden. Voor de verandering eigenlijk ook wel eens leuk, maar het aantal kilometers is niet kleiner natuurlijk. Opnieuw een zondag om me te bewijzen en medaille nummer drie is dus in the pocket. Inmiddels begint mijn verzameling medailles flink te groeien en wordt het huidige plekje waar ik ze nu ophang te klein! Wow! Ik had nooit gedacht dat het behalen van medailles zo verslavend kon werken!

Frisse tegenzin

Gisterochtend zat ik, eerlijk is eerlijk, in de ochtend nog met frisse tegenzin aan het ontbijt. Ik begon weer met mijn welbekende verhaal over dat ik me niet top fit voelde, mijn buik een beetje moeilijk deed en ik vast en zeker geen top tijd neer zou gaan zetten. Het zou sowieso geen snellere tijd worden dan de vorige keer en ik moest nog maar zien of het zou lukken binnen het uur. Daarbij was het best koud, grijs buiten en was er regen voorspeld. En dan liep ik deze run ook nog eens helemaal in mijn eentje. Saai!!! Alle ingrediënten om mij eens flink te laten zeuren. Maar goed, die wekker stond niet voor niets zo vroeg en dat vond ook mijn vriend, dus hij trapte mij tegen tienen gewoon op mijn fiets. “Hup, op naar de start jij!”

Terwijl ik me meldde in het Westerpark, kreeg ik nog een klein beetje hoop toen ik hoorde dat het startsei van de halve marathon werd gelost. Was ik te laat? Was de 10 km al vertrokken? Hah! Dan kon ik weer lekker terug tegen de verwarming aankruipen met mijn joggingsbroek, een warme choco en mijn hond op schoot. Niets lekkerders op een zondag dan dat dacht ik. Maar helaas had ik wel goed gelezen en vertrok de 10 km een kwartiertje na de halve marathon. Dus toen ik er toch was, moest ik maar van start gaan ook…

Dit gebeurt er dus als je traint

Met tegenzin van start gaan werkt natuurlijk nooit echt goed. Toen mijn app me na de eerste kilometer vertelde dat ik daar 6 minuten over had gedaan, voelde ik dus ook de moed in mijn schoenen zakken. Dit ging inderdaad geen snelle run worden… Maar gek genoeg bleef ik me de daarop volgende kilometers verbazen. Van die 6 minuten, zakt ik al snel af naar 5.40 minuten en op mijn hoogtepunt zelfs 5.31 minuten. Iedere kilometer die ik sneller liep voelde ik de adrenaline stijgen in mijn lijf en ineens besefte ik me weer hoe veel lekkerder zo’n goed rondje hardlopen is dan lui tegen de verwarming aanhangen. Dit was dus wat er met je lijf gebeurt als je traint!

Uiteindelijk ging ik met een lekkere tijd van 57:58 minuten over de finish. HA! Dat is 1.37 minuten sneller dan mijn vorige run! Een bizarre verbetering dus! Je kunt je dus voorstellen hoe lekker het voelde om deze medaille in ontvangst te nemen. En direct had ik al weer zin in mijn volgende run: de kwart marathon van Rotterdam. Een totale andere loop weer. De Brettenloop is een kleine loop, met weinig toeschouwers langs het parcours en de Rotterdam Marathon is groots met hordes toeschouwers. Beide type runs hebben hun charmes natuurlijk, maar uiteindelijk zweept dat publiek me zo op, dat ik verwacht dat mijn volgende run gewoon nóg een stukje sneller kan! Ik ben benieuwd! Loop jij ook op 10 april?