Weet je wat ik stom vind aan mezelf? Ik ben een twijfelkont. Veel te vaak maak ik me druk om wat anderen van me denken en ik kan zo vreselijk moe worden van mezelf omdat ik nou nooit eens een momentje niets kan doen. Soms kan ik zo’n ontzettend ochtendhumeur hebben of zo heilig van iets overtuigd zijn dat ik mijn eigen mening door wil drammen op een irritante felle manier waar mensen nogal eens van schrikken. Hoewel ik echt mijn best doe, ben ik niet goed in het onthouden van belangrijke dagen van de mensen in mijn omgeving. Zo attent als ik zou willen zijn, ben ik dus helemaal niet. Tja, dat zijn nogal wat dingetjes… Maar wat ik stom vind aan mezelf, is nou net niet waar mijn challenge van afgelopen week over ging.

Wat vind jij niet leuk aan mij?

Okee okee, dit bovenstaande is misschien lichtelijk overdreven, want als je de bovenstaande opsomming leest, lijk ik nou niet echt de meest sprankelende dame. Toch heb ik me de afgelopen jaren weten te omringen door een horde aan lieve vrienden. Het zal dus wel allemaal niet zo heel erg met me gesteld zijn. Toch heb ook ik, net als iedereen, wel degelijk mijn mindere momenten. Ik herken er een hoop zoals je net las en ik weet dat ze vaak ook gepaard gaan met momenten waarop ik even niet zo lekker in mijn vel zit. Ik kan verschrikkelijk fel zijn en me tomeloos laten meeslepen in mijn eigen put van negativiteit. Voor mij is het dan heerlijk om even stoom af te blazen bij vriendinnen of mijn moeder. Maar daardoor moeten zij het vaak dus wel ontgelden… Iets wat zij dan weer niet verdienen. Toch blijft dat keer op keer gebeuren.

Wat zij over mij denken? Ik hoop maar dat mijn omgeving me een fijn persoon vindt. Toch heeft ieder persoon wel op- of aanmerkingen over anderen. Jijzelf hebt ook vast over iedere vriend, collega of familielid wel iets waaraan je je stoort. Dat is heel normaal. De vraag is hoe storend die eigenschappen zijn? Zolang je denkt “Ach dat is typisch Esther” zal het allemaal wel meevallen. Maar als het je zo erg is dat een eigenschap een stoorzender wordt, dan is een vriendschap toch wel moeilijk op te bouwen. Dan zijn jullie persoonlijkheden gewoon geen match. Ik ga er dus vanuit dat mijn eigenschappen thuishoren in de categorie “ach” bij de mensen in mijn directe omgeving. Maar er is maar een manier om daar achter te komen natuurlijk. En daarom vroeg ik zo’n tien mensen die dichtbij me staan om feedback. “Welke eigenschappen vind jij niet leuk aan mij?”

First things first

Dit alles komt voort uit de voorbereiding van de Helweek die ik vanaf volgende week maandag zal starten. Een week die zwaar zal worden en waarbij ik uitsluitend bezig zal zijn met het hervormen van mezelf, het veranderen van eigenschappen en het bewust bezig zijn met de persoon die ik ben en die ik wil zijn. Hopelijk ga ik binnen een week als Esther 2.0 uit de bus komen. Maar goed, first things first…

Zondag vertelde ik het aan vriendinnen. “Jullie krijgen deze week een mail van me waarin ik jullie vraag om feedback te geven”. Toen zaten we er nog wat om te grappen, maar puntje bij paaltje bleek het zo eenvoudig helemaal niet. Het was nogal een vraag die ik heb neergelegd bij de mensen om me heen en dat was ook precies de reactie die ik van veel mensen terug kreeg! “Mijn god wat een vraag!” Maar vooral ook “Wat doe je jezelf aan?”

Vallen, opstaan en weer doorgaan

De regels waren simpel: ik moest de feedback ontvangen, het laten inwerken en vooral niet in discussie gaan. Toen ik deze regels las in het boek, besefte ik me direct dat ik vreselijk ben in het ontvangen van feedback! Ik wil namelijk ALTIJD in discussie. Ik heb altijd het gevoel dat ik moet verantwoorden waarom ik bepaalde dingen doe of zeg. Dat dit niet mocht maakte het voor mij ook echt een stukje moeilijker. Maar desondanks was dit direct de perfecte challenge en eerste leerweg voor mij.

Er kwamen nogal wat mails terug van mensen die ik aan het denken hebben gezet. Van een enkeling wist ik wat ik zou kunnen verwachten: mijn felheid, eigenwijsheid, het doordrammen van mijn mening en mijn negatieve uitbarstingen. Ik was er dus redelijk op voorbereid dat ik wat te verwerken zou krijgen afgelopen week. Ook leerde ik weer nieuwe dingen over mezelf. Verschillende mails gaven me inzichten die aan het denken zette. Schijnbaar kom ik helemaal niet altijd over zoals ik over wil komen. De overall boodschap was het schokkendst voor me, namelijk dat ik toch wel veel bezig ben met mezelf… misschien wel té veel. En daardoor vergeet de aandacht te geven aan vrienden en familie die zij verdienen.

Natuurlijk deed dat me wat pijn! Dat soort kritiek komt best hard binnen! Maar juist omdat ik niet mocht reageren had ik de tijd om het te laten bezinken. Terwijl ik soms twijfelde of ik misschien even een traan moest laten lopen omdat het toch wel heftig was allemaal, besloot ik me er overheen te zetten. Dit was de feedback waar ik om had gevraagd en ook de feedback die me ging helpen om een beter mens te worden. Als als ik heel eerlijk was tegen mezelf, dan zat er in al die feedback toch wel wat herkenning. Schouders eronder dus en aan de slag ermee. Vallen, opstaan en doorgaan!

Niemand is perfect

Tuurlijk was deze week zwaar (en de Helweek is nog niet eens begonnen), maar ook ben ik iedereen die zo eerlijk is geweest ontzettend dankbaar! Ondanks dat zij hun gevoel over mijn negatieve eigenschappen met mij wilde delen, kreeg ik van iedereen apart te horen dat ik daarnaast ook een lief, waardevol en bijzonder persoon voor hen ben. Gelukkig maar! Zij hebben mij de handvaten gegeven die me gaan helpen komende twee weken. Mijn volgende challenge staat helemaal in het teken van de doelen stellen voor de helweek. Nu ik weet waaraan ik kan werken, moet ik gaan bedenken hoe ik dit wil gaan doen. Ik ben klaar voor de verandering! En natuurlijk weet ik het heus wel: niemand is perfect en dat moet je volgens mij ook niet willen. Maar dat betekent natuurlijk niet dat je geen poging kunt wagen om een prettiger persoon te worden. Bring it on!