We Own The Night 

Het voelt zo raar nu, twee dagen na de dag waar we zo lang naar toe hebben geleefd. Het lijkt nog zo kort geleden dat Meghan ons allemaal uitdaagde om mee te rennen met We Own The Night en nu is dat moment voorbij. Met wisselend enthousiasme schreven wij ons alle zeven in en probeerden heel langzaam om jullie enthousiast te krijgen, om met ons mee te rennen. In de weken die volgden vielen Nadia, Nadja en Meghan af voor de race. Een huwelijk en blessures zijn natuurlijk wel goede redenen om niet mee te doen. Voor Marijke, Lotte, Laura en mij kon het trainen beginnen!

Een echte challenge
Kort voor ik me inschreef voor We Own The Night, kocht ik ook al een startbewijs voor de Halve Marathon van Amsterdam. Een challenge die veel discipline vergt en een strakke voorbereiding. Helemaal omdat ik dus nog nooit in mijn leven mee heb gedaan aan een serieuze hardloop wedstrijd. Volgens mij kun je de Kerstmannenloop en de Collor run niet echt in het rijtje serieuze wedstrijden plaatsen. Voor mij werd deze We Own The Night dus ook een echte challenge. Mijn eerste 10 km run ever! De eerste run in het rijtje van wedstrijden dat dit jaar nog zal volgen.

Wekenlang had ik allerlei gedachten over hoe snel ik deze race zou moeten kunnen lopen. Ik trainde op allerlei manieren en probeerde me echt goed voor te bereiden, maar eigenlijk had ik geen idee wat ik kon verwachten. Mijn eigen verwachtingen zakte de afgelopen weken al iets af. Waar mijn streven eerst 52 minuten was (dat leek me zo’n mooie score voor deze 52 Challenge), zakte dat al snel af naar 55 minuten, tot ‘binnen het uur’ op de laatste dag voor de race.

Een goede voorbereiding
Het enige dat ik écht kon doen, was zorgen dat ik de week voor de race zo gezond mogelijk zou leven. Daarmee schijn je namelijk al de helft van je wedstrijd te winnen. En dus deed ik vol overgave mijn best om mijn lichaam te begeleiden naar die beruchte zaterdag. Op mijn lijstje stond gezond eten, voldoende drinken, veel slapen en niet te veel meer bewegen. Met het oog op zaterdag wist ik deze challenge verschrikkelijk goed te volbrengen. Geen druppel alcohol, voldoende slaap en veel quinoa sladades. Ik voelde me on top of the game!

Tot vrijdagavond dan. Vrijdag was date night voor mij en hoewel ik me had voorgenomen om niet te veel te drinken, leek dat voornemen na twee wijntjes iets weg te zakken. Nou heb ik me niet laveloos gedronken, maar ik denk dat ik me wel iets fitter had gevoeld als ik een drankje minder had gedaan. Daarbij werd ik zaterdagochtend wakker met een onaangename verrassing van moeder natuur. Een fijne ongesteldheid en flinke hooikoorts lieten me de moed in mijn schoenen zakken. Hoe realistisch was mijn doel eigenlijk, dat rennen binnen een uur?

Genieten!
Gelukkig waren al die kwalen geen reden om niet te gaan. En zodra ik dan eindelijk het 52 Challenge running team ontmoette, was ik alles direct vergeten. Het was zo tof dat al die meiden samen met ons de challenge aangingen! Iedereen met een eigen doel maar allemaal met het oog op het behalen van die finish. Ook de sfeer in het stadion gaf een kick. Al snel had ik nog maar een doel: genieten van deze race.

En dat genieten heb ik gedaan hoor! Vanuit startvak twee vertrok ik. Vooral in het begin was het vechten voor een plekje om je eigen tempo te kunnen lopen, maar als snel zat daar een redelijke structuur in en kon ik gaan genieten van alle mensen die stonden aan te moedigen langs de kant van de weg. Wat is het cool dat je dwars door de stad rent, over trambanen en drukke rotondes, grachten en onder het Rijksmuseum door. Overal stonden joelende mensen die ons naar de finish bleven begeleiden. Om niet de lekkere mannen van Run2Day in het Vondelpark niet te vergeten. Dit alles gaf zo’n boost dat die 10 kilometer bijna voorbij leken te vliegen.

Het was fantastisch
Genoten heb ik zeker en mijn doel heb ik stiekem ook nog behaald. Met 1:01:33 heb ik 10.38 km gerend. Die 10 km vielen dus net binnen het uur, op het randje. Een mooi uitgangspunt om op verder te trainen. Naast mij behaalde iedereen zijn doel trouwens en dat was te merken aan de blijdschap van ons team. Trots ben ik op alle meiden die mee hebben gedaan! Zelfs Laura heeft met een super mooie tijd de finish gehaald. Het was een top event dat ik voor geen goud had willen missen. Het was fantastisch!