Voor mijn vijfde medaille liep ik de 4 Engelse Mijl afstand van de Halve Marathon van Zwolle afgelopen juni. Als geboren en getogen Zwollenaar was het dit jaar dan eindelijk eens tijd om mee te doen aan dé loop van Zwolle. De Halve Marathon van Zwolle is op hardloopgebied volgens mij wel zo’n beetje het event van het jaar waar heel hardlopend Zwolle en omgeving aan meedoet.
Behalve ik. De enige betrokkenheid die ik heb gehad met deze hardloopwedstrijd was het aanmoedigen van mensen. Zo hebben mijn zus en ik vroeger met wijn in petflesjes op klapstoelen langs de kant gezeten. Luid schreeuwend en klappend om de deelnemers aan te moedigen. Tot grote ergernis van de andere mensen om ons heen. Wat er overigens wel in resulteerde dat het op ‘ons stukje’ lekker rustig was…
Hardlopend Zwolle was aanwezig
Maar goed, dit jaar ging ik aan deze betrokkenheid verandering brengen door deel te nemen aan de 4 Engelse Mijl afstand. Op zaterdagavond liepen mijn vriend en ik vanaf het huis van mijn ouders naar de stad. Echt fijn zo’n ‘thuiswedstrijd’ waarbij je niet eerst een uur in de auto hoeft te zitten voordat je er bent. Ik schrok bij aankomst bij de start wel van de enorme drukte. Heel hardlopend Zwolle en omstreken bestaat blijkbaar uit heel veel mensen. Er was één groot startvak wat praktisch de hele laan in beslag nam. Dat zal wat worden qua drukte op het parcours…
Dringen tot aan de Zwolse singel
Na het startschot was het ook echt dringen geblazen. Iedereen ging slalommend de weg over op zoek naar een gaatje. Ikzelf deed hier natuurlijk ook aan mee, want vastzitten achter een rijtje senioren die een wandeltempo aanhielden, zag ik niet zitten. Heel relaxt liep het in het begin van de run dus niet. Tegen de tijd dat we langs de singel liepen, had iedereen gelukkig een beetje zijn of haar plekje gevonden. Ik had van tevoren bedacht om de run binnen de 40 minuten te lopen. Ik doe nog steeds niet aan finishtijden, maar ik zat lekker in mijn vel en wilde voor zo’n gekke afstand wel een doel. Een 6,4 kilometer in deze tijd zou wel moeten lukken.
Echt geen avondloper
Halverwege de run zag ik dat ik mooi op schema lag. Ik liep lekker, voelde mijn schenen bijna niet en er stonden gezellige mensen langs de kant. Het enige dat me in de laatste kilometer dwars ging zitten, was mijn avondeten. Ondanks het feit dat we supervroeg hadden gegeten (echt vroeg op babyboom-tijd), tikte het eten toch een beetje tegen mijn huigje. Helemaal toen we de stad inliepen en de barbecue walmen je tegemoet kwamen. Bah… Ik wist al dat ik geen echte avondloper na het avondeten ben, maar nu weet ik het zeker.
De inhoud van mijn maag is gelukkig binnengebleven en in 37:51 rende ik de finish over. Dik onder de vooraf bedachte 40 minuten. Ik was er goed mee in mijn nopjes en keerde dan ook met een tevreden gevoel huiswaarts met de vijfde medaille om mijn nek. Als alle runs mij dit jaar zo goed afgaan dan vliegen die overige zeven medailles mij tegemoet. Niks meer aan doen zou ik zeggen! Op naar de 10 van Noordwijk op zondag 14 juli.
Sharing is caring:
- Klik om te delen op Facebook (Wordt in een nieuw venster geopend)
- Klik om te delen met Twitter (Wordt in een nieuw venster geopend)
- Klik om op Pinterest te delen (Wordt in een nieuw venster geopend)
- Klik om op LinkedIn te delen (Wordt in een nieuw venster geopend)
- Klik om dit te e-mailen naar een vriend (Wordt in een nieuw venster geopend)
Related posts
Over Marijke
Marijke schrijft blogs over hardlopen, eten en reizen. Ze vliegt het liefst de hele wereld over en gaat geen uitdaging uit de weg. Haar doel voor 2019? Weer 12 medailles in 12 maanden behalen op haar hardloopschoenen.