Wow! Huh? Wat? Is er gewoon een heel jaar 52Challenge voorbij? Is dit mijn laatste challenge van mijn eerste 52Challenge jaar? Bizar! Waar is de tijd gebleven? Omdat het de laatste uitdaging van dit jaar is, is de uitdaging stiekem extra speciaal. In eerste instantie klinkt mijn 52ste uitdaging misschien een beetje suf, want hoe leuk is het nou om de fitness te ontdekken? Als je mij vorig jaar namelijk had gezegd dat ik nu uit eigen initiatief een sportschool zou uitkiezen en deze ook nog eens daadwerkelijk wilde gaan bezoeken, dan had ik je heel hard uitgelachen. Dat is meteen de reden die deze challenge zo speciaal maakt en waarom deze challenge de perfecte afsluiting is van dit jaar.

Inmiddels heb ik al vaker gezegd dat ik door 52Challenge veel bewuster ben gaan leven en toch wel veranderd ben. Eén van die veranderingen is dat ik veel meer ben gaan sporten. Niet alleen loop ik vaker hard, ik ben daarnaast ook aan de slag gegaan met krachttraining, bootcamp en andere vormen van fitness. De laatste tijd was ik bezig met trainingen uit de Nike Training Club app en hier ben ik erg enthousiast over. Ik heb zelfs dumbbells en een yoga mat aangeschaft die het sporten nog leuker maakten. Het moet niet gekker worden zou je denken!

Ik wil meer, ik wil naar de fitness!

Het wordt alleen wel gekker, want wanneer je eenmaal begint met trainen wil je steeds meer. Die wens heb ik voor dit 52Challenge jaar nooit begrepen. Ik snap hem nu maar al te goed. Ik wil meer, meer, meer! Vorige week had ik al het besluit genomen om lid te worden van een fitness omdat ik denk dat ik daar dat ‘meer’ ga vinden. In de sportschool hangt gewoon een bepaald sfeertje waardoor je net dat beetje extra geeft.

Ik voel me na deze week nog wel enigszins een alien in de gym doordat ik een klein beetje geïntimideerd raak door de hoeveelheid apparaten en de mensen die schijnbaar precies weten wat ze er mee moeten doen. Dat went denk ik vanzelf en anders vraag ik het wel aan één van de trainers die er rondlopen.

Leuk groepslesje

Naast de twee keer fitnessen op maandag en woensdag, wilde ik ook deze week een groepsles uitproberen. Ik dacht dat de vrijdag hier een goede dag voor zou zijn en had een ‘leuk’ klasje gevonden. Ik zou om 18:15 deelnemen aan de groepsles TRX. Voor de mensen die niet weten wat TRX is: het is een fitness vorm ontstaan bij de Navy Seals waarmee je met lange banden, die aan het plafond hangen, oefeningen doet met je eigen lichaamsgewicht. Erg goed voor je kracht, flexibiliteit, balans en core stabiliteit en mega zwaar! Kijk voor de grap maar eens naar dit filmpje.

Dit was dus een vrij naïef besluit van me, aangezien ik op zaterdag de vijf kilometer Vredesloop moest lopen. Spierpijn zou dan niet handig zijn, maar de trainer toonde geen genade en schreeuwde “hou die explosiviteit Marijke” na mijn twintigste jumping squat. JAHAAA… Zaterdag had ik dus stalen benen, een brandende core, loodzware armen en toch een beetje spijt. Ondanks dat heb ik toch een klein persoonlijk record weten te lopen van 27:50!

Door de vloekmomenten heen

En nu ga ik iets heel vreemds zeggen, iets dat de Marijke van vorig jaar nooit gezegd zou hebben. I LOVED IT! Ja, natuurlijk heb ik tijdens de bezoeken aan de fitness, de TRX training en de Vredesloop verschillende ‘vloekmomenten’ gehad, maar wat voel je je fijn achteraf! Oké, ik kan nog steeds niet niesen of hardop lachen zonder dat mijn buikspieren in de fik staan en traplopen is nu ook niet heel chill. Dat weegt alleen niet op tegen de positieve kant van het verhaal: je voelt je fit en krijgt er een heerlijk euforisch gevoel van. Ja, dat sporten en fitnessen is wel wat! 😉