Hardloopschoenen

Zo, de Nijmeegse Vierdaagse en de verhuizing zitten erop. Al die ellende is achter de rug. Poeh! Vanaf nu kan ik het weer even rustig aan doen. Dacht ik… Een blik in mijn agenda deed mij echter anders denken. Ik schrok er eerlijk gezegd een beetje van toen ik van augustus door scrollde naar de maand september. Twee 19 kilometer lange obstacle runs én de Damloop staan in deze maand op het programma. Hoe kon ik dit allemaal ‘even vergeten’ zijn?

Het zijn namelijk nog best wel grote dingen. Bij elkaar moet ik in september toch even bijna 60 kilometer afleggen voor twee medailles. September voelde nog heel ver weg. De tijd gaat alleen sneller dan dat ik er erg in heb. Op zich zou dat geen drama moeten zijn als je het hele jaar door in top vorm bent. Dan ben je altijd klaar voor dit soort uitdagingen. Drie keer raden wat ik vooral niet ben. Precies: ik ben alles behalve in top vorm. Ik weet geen eens of ik wel vijf kilometer achter elkaar kan hardlopen en dan overdrijf ik oprecht niet.

Bevroren voeten met gapende gaten

De laatste keer dat ik ben wezen hardlopen, is de Strong Viking Obstacle Run in juni geweest. Daarna heb ik alleen maar gewandeld, wat al zwaar genoeg was. Wandelen is namelijk best een grote belasting van je gestel. Ik heb bijvoorbeeld nu een maand na de Vierdaagse nog steeds last van mijn voeten. De blaren hebben grote gapende gaten achter gelaten op m’n voeten en ik heb in de ochtend last van een gekke stijfheid. Dan voelt het net alsof mijn voeten bevroren zijn en eerst moeten ontdooien. Na een tiental stappen worden ze wel weer wat meer soepel, maar vreemd is het wel. Ik heb het dus weer eens goed voor elkaar. Geen top vorm en wel drie sportieve events op de planning. Toch ga ik ze wel alle drie doen, want ik heb iets ‘grappigs’ geleerd tijdens de Vierdaagse. Ik kan nóg meer aan dan dat ik van tevoren dacht. Zowel fysiek als geestelijk. Daar hoort soms wat pijn bij en er mag gehuild worden. NIet erheen gaan, is geen optie voor mij. Tenzij ik geblesseerd ben of een dikke blessure aan het oplopen ben. Dan gaat het natuurlijk niet.

Hardloopschoenen bij het grof vuil

De vlag hangt gelukkig vooralsnog de goede kant op en dus liep ik van de week voor de tweede keer een stukje hard op die gehate hardloopschoenen waar ik de Vierdaagse mee heb gelopen. Ik wilde ze eigenlijk na de Vierdaagse bij het grof vuil zetten, want alleen een blik op die schoenen doet mij terugdenken aan de pijn tijdens het wandelen. Jammer genoeg zit iedere vrije cent in mijn nieuwe huis en is er niks meer over voor nieuwe hardloopschoenen. Ik probeer daarom weer opnieuw verliefd te worden op die draken, maar ze spelen een beetje hard to get. Er zat bijvoorbeeld al een nieuwe blaar onder mijn voet na drie kilometer rennen. Are you serious? Laten jullie mij na aaaaal die kilometers in de steek?

Goed, ik verlies niet nu al de moed. Ik heb er best wel veel zin in! Naast dat ik die medailles heel graag wil hebben, vind ik de obstacle runs en de Damloop ook echt heel erg leuk. Laat september maar komen, ook al mag augustus  na mij wel net iets langer duren dan normaal…