Nog nooit in mijn leven ben ik zo blij geweest dat het maandag is. Dat het weekend voorbij is en dat mijn wekker pas weer om 6 uur gaat! Mijn helweek zit er op! Wat een opluchting, ik denk oprecht dat dit de langste week in mijn leven was tot nu toe. Ik weet dat die week natuurlijk niet voor niets een ‘helweek’ heet, maar dat het zo zwaar zou zijn, had ik dan weer niet verwacht. En dan ben ik niet eens dé optimale helweek kandidaat geweest.

Regels regels regels

Na twee weken voorbereiden moest ik er dus echt aan geloven: mijn helweek. Vorige week maandag om 5.00 uur begon mijn week en vanaf dat moment golden de volgende regels:

– Sta iedere ochtend om 5.00 uur op
– Ga iedere avond om 22.00 uur naar bed
– Werk de hele dag extreem hard, wees gefocust, bewust en plichtsgetrouw
– Blijf trouw aan je plan
– Wees te allen tijde bewust van je modus en focus
– Wees je bewust van de verschillende rollen die je in de loop van de dag vervult en vervul ze met glans
– Probeer de hele tijd, blij, positief en oplossingsgericht te zijn
– Wees daadkrachtig en proactief
– Neem weloverwogen, kwalitatieve rust
– Besteed extra aandacht aan kleding en uiterlijk
– Laat alle privé aangelegenheden tot in de avond wachten
– Gebruik geen (privé) social media onder werktijd
– Beperk praatjes met collega’s tot een minimum
– Train minstens één keer per dag, liefst in de ochtend
– Eet de hele week uitsluitend gezond
– Laat de TV uit

Verder stond er iedere dag een opdracht voor me op het programma, uiteenlopend van het onderkennen en aanpakken van mijn slechte eigenschappen en gewoontes tot het afwerken van al mijn to do’s. Van te voren had ik een doel gesteld voor mezelf wat ik uit deze week wilde halen. Want je zult begrijpen dat ik deze week echt niet zonder doel ben in gegaan. Mijn doel stelde ik vorige week al vast. En met al deze regels en doelen in mijn hoofd, ging die wekker maandagochtend voor het eerst om 5 uur… op mijn vrije dag.

Wat doe je als de wereld nog in diepe slaap ligt

Natuurlijk was ik op maandag not amused, dat ik om 5 uur al mijn ochtendritueel begon, terwijl ik normaalgesproken tot een uurtje of negen a tien in diepe rust zou hebben gelegen. Omdat ik nog steeds niet mag hardlopen met mijn blessure, spreidde ik mijn yogamatje in de woonkamer en begon ik aan een sessie spieroefeningen (met stevige spierpijn nog van de Obstacle Run twee dagen daarvoor). Na een uur van push up’s, sit up’s, planken en mijn hele repertoire aan fysio oefeningen was ik er wel weer klaar mee. Tijd voor thee dus en het afwerken van mijn eerste punten op de to do lijst die ik in mijn hoofd had zitten. Om zeven uur was ik dan wel toe aan een ontbijtje en een kopje koffie en daarna begon de wereld een beetje tot leven te komen. Dat werd mijn ochtend ritueel voor de hele week. Want wat doe je in hemelsnaam wanneer het hele land nog in diepe slaap ligt en ook mijn huisgenoot me op het hart had gedrukt muisstil te zijn zodat zij niet ook om vijf uur klaar wakker in bed lag.

Op zich is dit vroege opstaan niet eens het zwaarste geweest van mijn week. Op maandag was ik zelfs nog enthousiast over het feit dat ik bergen kon verzetten op een dag omdat ik zo enorm veel uren had in die dag. Dat enthousiasme nam wat af op dinsdagmiddag toen er een verkoudheidsexplosie plaatsvond in mijn hoofd. Ik snoot gemiddeld drie pakjes zakdoeken per dag vol en mijn keel voelde als schuurpapier. Mijn energieniveau van de dag ervoor was gekelderd naar min tien en ik voelde me mega belabberd. Die avond heb ik het niet gered om tot 22.00 uur wakker te blijven. Op woensdag moest er immers weer geknald worden.

Mijn doel begon te werken

Terwijl de verkoudheid met de dag erger werd dreunde de regels door mijn hoofd: Blijf trouw aan je plan… Probeer de hele tijd, blij, positief en oplossingsgericht te zijn… Besteed extra aandacht aan kleding en uiterlijk… En dus sleepte ik me ochtend na ochtend uit bed, stond ik na mijn spiertraining als een zombie onder de douche, deed ik toch maar weer een laag make up op mijn gezicht en smeerde ik mijn roodgesnoten neus goed in. Hoewel ik steeds moeër werd en ik me dus behoorlijk slecht voelde, merkte ik dat ik heel positief in de week stond. Ik was vrolijk en had enorm veel energie over voor mijn werk. Met twee positieve klantafspraken steeg mijn energie en ik maakte meer overuren dan ik tot nu toe heb gedaan en deed het met enorm veel plezier. Mijn doel om tevreden te zijn met mijn huidige leven begon te werken geloof ik.

Tot het vrijdagochtend was. Eigenlijk was het de opdracht om de hele nacht wakker te blijven en door te werken. Maar in mijn staat had ik al vrij snel besloten dat die opdracht me zou nekken in plaats van iets positiefs opleveren. Ik was op! Belabberd! Moe! En dus kroop ik om 20.00 uur in bed om te slapen in plaats van wakker te blijven. Toen ik wakker schrok en op de klok keek was ik mijn volledige gevoel voor dagen en tijd kwijt. Was het ochtend of avond? Was het nog donderdag of al vrijdag? Het voelde alsof ik een enorme jetlag had. Totaal in de war besefte ik me dat het vrijadgochtend half 8 was. Oh mijn god! Ik had me maar liefst 2,5 uur verslapen!!! De wekker heeft meer dan een uur staan loeien en ik heb het niet gehoord! Het voelde als een faal, maar anderzijds hoorde ik mijn achterhoofd de wijze woorden van mijn moeder: ‘je zal het nodig gehad hebben!’

Een ander mens

De afgelopen twee dagen waren misschien nog wel erger. Om 5 uur op moeten staan in het weekend behoort echt niet tot mijn favoriete dingen. Feestjes af moeten zeggen omdat je om 22.00 uur in je bed moet liggen ook niet! Ik was blij dat een vriendinnetje vroeg of ik op haar lieve zoontje wilde passen zaterdagavond. GRAAG! Het was de highlight van mijn week!

En nu ben ik moe, uitgeput, opgelucht maar ook trots! Want ik heb ik helweek overleefd! Nu ik dit mezelf heb ‘aangedaan’ lijkt de drukte die me te wachten staat de komende weken voor mijn vakantie peanuts. Ondanks dat het een slopende week is geweest, voel ik me ontspannender dan ooit. Ik heb mijn gedachten weer op een rijtje en besef me meer dan ooit welke dingen ik op dit moment belangrijk vind in mijn leven. En op welke manier ik in het leven wil staan. Dat was volgens mij precies waarom je deze week zou moeten ondergaan. Niet omdat het zo leuk is om jezelf af te beulen. Maar wel omdat het je tot nieuwe inzichten brengt en je daadwerkelijk een ander mens maakt. Dus… wie gaat de uitdaging aan?

 

Helweek