Het was weken zoeken en daarna maanden wachten, maar afgelopen maandag was het zo ver!! Ik heb de sleutel van mijn nieuwe huis gekregen! Een mega feestelijke gebeurtenis (zonder bubbels voor mij natuurlijk). Maar toen ik de sleutel kreeg wist ik dat er ook een hoop werk te wachten stond. Mijn nieuwe huisje is de afgelopen jaren namelijk bewoond geweest door studenten en dat betekende dat het redelijk uitgewoond was. Voor ik er zou kunnen wonen, moest er een hoop geklust worden. Dus na wekenlang keukens en vloeren bekeken te hebben, was nu the moment of truth aangebroken. Ik moest mijn vers gekochte huis transformeren van bouwval tot droomhuis.

Niet lullen maar poetsen

Ik ben heus niet het type persoon dat is geboren met twee linker handen. Ik vind klussen best leuk en wil daarom ook m’n best doen om zo veel mogelijk zelf en zo goed mogelijk te doen. Het is dat ik een Amsterdammer ben, anders had het Rotterdamse ‘niet lullen maar poetsen‘ goed bij me gepast. En dus had ik afgelopen week een aantal dagen vrij genomen en in die dagen moest de magie gaan plaatsvinden. Met 1 april als einde huurcontract in het vooruitzicht, had ik twee weken de tijd om mijn huis bewoonbaar te krijgen. No pressure at all! Ik moest een thuisgevoel gaan bouwen in dit huis! Dit krot moest mijn droomhuisje worden en daar moesten we even onze handen voor uit de mouwen steken!

Mijn hulptroepen uit Limburg kwamen een week lang naar Amsterdam en eerlijk is eerlijk, zonder mijn ouders had ik het ook echt niet gered! Een beetje slopen kan ik namelijk nog wel, maar het verleggen van gasleidingen en het verplaatsen van stopcontacten zijn voor mij toch net een beetje te hoog gegrepen. Laat staan dat ik een parketvloer zou kunnen leggen! En daarom had ik de hulp van mijn handige papa en mijn hardwerkende mama nodig.

Een gesmeerd team

Met twee ervaringsdeskundigen op het gebied van huizen verbouwen, waren de taken snel verdeeld. Ik hield me bezig met de klussen die minder technisch waren. Het kitten van de badkamer, het slopen van de vloer, ondervloeren leggen, de keuken slopen, tegels van de muren rammen en grofvuil opruimen. Mijn Vader zorgde ervoor dat leidingen voor de nieuwe keuken op de juiste plek zaten, vernieuwde hele stukken vloer die verzakt en versleten waren, stuukte muren en zorgde dat mijn secuur uitgezochte parket het stralende middelpunt werden van mijn appartement. En mijn moeder zorgde ervoor dat alle muren binnen no time smetteloos wit waren en mijn vader te allen tijde een paar extra handen had als dat nodig was. Een gesmeerd team, al zeg ik het zelf!

De bouwmarkt werd mijn lievelingswinkel deze week. Nog nooit heb ik zo veel geld uitgegeven aan dingen waarvan ik geen enkel idee had waarvoor ze dienden, laat staan dat ze fashionable waren. Maar mijn vader gooide ze in mijn karretje, me verzekerend dat het nodig was… Ik ben blij dat ik binnenkort dat geld weer kan besteden aan vakanties en schoenen, in plaats van schroeven en kroonsteentjes. Maar iedereen bleef het herhalen: je krijgt er een mooi huis voor terug! En zo is het 🙂

Bring on moving day

Mijn huis is nog niet af! Vandaag ben ik nog druk bezig met het afwerken van de vloer en vrijdag wordt mij nieuwe keuken geïnstalleerd. En dan is er slechts nog een kleine waslijst van dingen die gedaan moeten worden. Plinten, lampen, gordijnen, deuren verven…. komende tijd ben ik nog wel even zoet. En volgens mij is de conclusie dat een huis altijd wat te klussen heeft. Mijn droompaleisje is nog wel even in de maak dus. Maar dat is niet erg. Want het voelt na een week lang ploeteren namelijk wel echt als een thuis! Ik kan niet wachten tot mijn spulletjes er zondag allemaal in worden gezet! Bring on moving day!