Soms maak je in je leven een verkeerde keuze waar je later van denkt ‘’waarom nou?” Zoals bijvoorbeeld die keer dat het mij een goed idee leek om mijn haar te verven met een henna kleuring. Dat werd bij mij natuurlijk feloranje omdat ik van mijzelf stiekem best een beetje rossig ben. Of mijn inschrijving voor de 50 kilometer van de Nijmeegse Vierdaagse vorig jaar. Nog zo’n succesnummer. Wel gedaan, niet van genoten. Of wat denk je van de keer dat ik van mezelf een tien meter hoge glijbaan af moest tijdens de Strong Viking obstacle run om mijn hoogtevrees te overwinnen. Eens, maar nooit meer. 

Zo zou ik nog wel even door kunnen gaan met mijn lijstje aan verkeerde keuze’s, maar ik wil het in deze blog specifiek over één verkeerde keuze hebben. Dat is de keuze om mijn geliefde Utrecht te verlaten en naar Amersfoort te verhuizen vorig zomer. 

Groter wonen in Amersfoort

Er waren vorig jaar allemaal factoren die ons hebben doen besluiten om naar Amersfoort te verhuizen. De hoofdfactor was financieel geld. De huurprijzen in Utrecht rezen zo’n beetje de pan uit en wij wilden na twee jaar gewoond te hebben op 55 m2 toch wel een wat groter huis. Het liefst ook nog voor wat minder geld. Dit dachten we in Amersfoort te vinden en we waren dan ook van plan om hier een aantal jaar te blijven wonen. 

Wonen in een vakantiehuisje

Om dan maar direct een lang verhaal kort te maken: ik begon Utrecht al vrij snel te missen. Tel daarbij nog twee uur reistijd per dag voor mijn woon-werkverkeer en je raadt het al. Geen succesverhaal. Weggaan uit Utrecht was voor ons dus een verkeerde keuze. Het voelt simpelweg niet goed. Het huis voelt nog steeds als een vakantiehuisje waar we logeren en de stad is het ook gewoon net niet. Het is geen Utrecht. 

Het mooiste huis van Utrecht

So here we are. Een jaar later en na een aantal spannende maanden is de kogel door de kerk en kunnen we het eindelijk zeggen. Op 6 augustus krijgen we de sleutel van het mooiste appartement van heel Utrecht! We hebben er aardig wat moeite voor moeten doen en even op moeten wachten, maar dan heb je ook wat. Alles klopt gewoon aan het huis. De locatie naast de stad aan de Vecht, de grote woonkamer en keuken, de twee slaapkamers, het eigen balkon, de grote inloopdouche, de parkeerplaats en grote berging in de kelder…. Oh man…. Ik kan niet wachten! 

Dus ja, we hebben vorig jaar een verkeerde keuze gemaakt waar ik bij tijd en wijlen nog wel spijt van heb. Naast dat ik mij al een jaar lang niet thuis voel in mijn eigen huis, is verhuizen an sich al gewoon ruk. Ik weet echter inmiddels dat het geen schande is om ergens op terug te komen. Meningen en omstandigheden veranderen, je wordt slimmer en krijgt nieuwe inzichten. Ik probeer dat gevoel van spijt dan ook los te laten en het afgelopen jaar als tussenjaar te zien dat simpelweg nodig was om ons nieuwe huis te krijgen. De moraal van dit hele verhaal is dus dat het geen zin heeft om te blijven hangen in ‘het verleden’. What’s done is done. Nu kijk ik uit naar de dag waarop ik lekker op de fiets naar mijn werk kan en we op zaterdagochtend zo de stad in kunnen lopen. Heerlijk!