Ja hoor, ik ben twee weken geleden een geheel nieuw hardloopleven begonnen onder leiding van een hardloopcoach. Neem ik dat hele hardloopgebeuren gewoon eens echt serieus. Wie had dat gedacht! Ik kwam er ook zelf niet meer helemaal uit. Zo trainde ik bijvoorbeeld niet en trainde ik vervolgens ineens heel veel waardoor ik weer mijn schenen blesseerde. Daarnaast was ik weer een beetje in een sleur beland. Het was dus hoogtijd voor een nieuwe uitdaging waar ik in mijn blog van begin juli al meer over verteld heb. In de eerste twee weken heb ik in ieder geval al veel geleerd, zoals onderstaande drie punten.
1. Ik snap niets van al die vaktermen en dat fancy horloge
Tempo’s, cadans, fitnesslevels, grafieken, zones, noem het op. Ik snap er werkelijk waar nog geen klap van en dat stoort mij enorm. Het liefst wil ik alles direct snappen en doorhebben, maar dat kan natuurlijk niet. Het is niet voor niets dat mijn hardloopcoach er voor naar school is geweest en een kast vol met literatuur heeft staan.
Ook dat nieuwe, fancy hardloophorloge heeft nog vele geheimen voor mij. Zo had ik eindelijk uitgevogeld hoe ik een intervaltraining erin kon zetten, maar drukte ik heel die training weg tijdens het lopen. Lekker handig…. Ik zal er vanzelf handigheid in krijgen met een beetje geduld. Rome is tenslotte ook niet op één dag gebouwd.
2. Een coach motiveert mij enorm
Ik ben een zeer zelfredzaam persoon en zoek dingen dan ook liever zelf uit dan dat ik het aan anderen vraag. Ik hak makkelijk knopen door en ben iemand die uit zichzelf veel onderneemt. Maar dan kom je op het gebied van sporten aan en daar gaat er iets mis. Als ik op eigen houtje ga sporten, draait het bij mij namelijk meestal op niets uit. Of ik verlies interesse omdat ik niet weet wat ik ga doen en waar ik mee bezig ben. Of ik doe te veel waardoor ik mezelf blesseer. Geen succes.
Nu wist ik al wel dat het hebben van sturing en trainingsschema’s goed voor mij werkt vanwege mijn deelname aan Personal Body Plan. Ik was er echter ook achter dat deze methode mij niet voldoende biedt. Voor mij was het niet specifiek genoeg. Sinds anderhalve week heb ik dus een hardloopcoach en dat motiveert mij enorm. Zo fijn dat er iemand meekijkt, mij advies geeft en bovenal mij vertelt wat ik moet doen. Heel relaxt 😉
3. Een herstelloop is toch geen onzin
Hierbij bied ik mijn welgemeende excuses aan, aan alle mensen die altijd heel serieus waren over een herstelloop. Sorry, ik heb het altijd de grootste onzin gevonden. Herstellen doe je toch juist door niet te lopen? Blijkt dus niet altijd op te gaan, want actief herstel kan sneller werken dan passief herstel. Dus… Ik moest er ook aan geloven. Nou moet ik eerlijk zijn dat ik bij het zien van de herstelloop in mijn schema wel even moest gniffelen. Eerste gedachte was dan ook: ja daaag!
Anyway, ik ben wel gegaan en heb het serieus genomen. Ik ben er trouwens achter gekomen dat echt langzaam lopen moeilijker is dan verwacht. Best nog een uitdaging.
Sharing is caring:
- Klik om te delen op Facebook (Wordt in een nieuw venster geopend)
- Klik om te delen met Twitter (Wordt in een nieuw venster geopend)
- Klik om op Pinterest te delen (Wordt in een nieuw venster geopend)
- Klik om op LinkedIn te delen (Wordt in een nieuw venster geopend)
- Klik om dit te e-mailen naar een vriend (Wordt in een nieuw venster geopend)
Related posts
Over Marijke
Marijke schrijft blogs over hardlopen, eten en reizen. Ze vliegt het liefst de hele wereld over en gaat geen uitdaging uit de weg. Haar doel voor 2019? Weer 12 medailles in 12 maanden behalen op haar hardloopschoenen.