Wachten, wachten en nog eens wachten. Dat doe ik al sinds medio augustus toen ik het besluit had genomen om met Esther mee naar Indonesië te gaan. De tickets zijn allang geboekt, ik ben inmiddels helemaal plat gespoten door een aardige mevrouw van de GGD en heb de backpack van mijn zus alvast geleend. In principe zou ik er dus zo vandoor kunnen gaan! Dat klinkt allemaal als een goede voorbereiding, maar verder dan dit ben ik echter nog niet gekomen. Wat gaan we precies doen en zien? I have no clue! Hoogtijd om de Lonely Planet in te duiken zodat het niet blijft bij vage plannen.

Op avontuur naar Indonesië

Deze reis naar Indonesië gaat denk ik mijn grootste avontuur worden tot nog toe. Ik weet dat eigenlijk wel zeker… Zoals ik al eens eerder zei, ben ik nog nooit buiten Europa geweest. Nu moet je niet denken dat ik elke zomer in zo’n Centerparks huisje zit of in een wigwam van Ponypark Slagharen. Ik heb echt wel ‘wat van de wereld’ gezien, ook al beperkt zich dat tot Europa. Ik ben alleen nog nooit naar een land geweest dat zoveel van mijn belevingswereld af staat. Voor een echt groot cultuurverschil heb ik nog nooit gestaan, iets dat over een maand wel gaat gebeuren.

Alle landen waar ik tot nu toe ben geweest waren natuurlijk Westers met als enige uitschieter Slowakije, waar voornamelijk de kleding van een groot gedeelte van de vrouwelijke bevolking op viel. Of beter gezegd; het gebrek aan kleding… Nu ga ik naar een land met een tropisch regenklimaat, waar 90 procent van de bevolking Moslim is en de cultuur mij onbekend.

De Lonely Planet of Indonesia

De Lonely Planet biedt in deze wel uitkomst, want de belangrijkste weetjes en feiten over het land van bestemming staan erin. Aan de andere kant vind ik de reisgids wel redelijk intimiderend. Het is een enorm boek dat ram en ram vol staat met informatie waar ik me totaal niets bij voor kan stellen. Over dat feit moest ik me even heen zetten zodat ik de juiste informatie tot mij kon nemen.

Naast dat deze week dus een spoedcursus over het land Indonesië was, ben ik ook achter een aantal andere dingen gekomen. Ik kwam er bijvoorbeeld achter dat er rond de Gillie eilanden zeepaardjes zwemmen. Dit zorgde voor enige hysterie van mijn kant over de Whatsapp naar Esther op dinsdagochtend. “ZE HEBBEN ZEEPAARDJES OP DE GILLIES. ZEEPAARDJES ES. ZEEPAARDJES!” Duidelijk mag zijn dat ik hier zeer enthousiast over ben, aangezien ik al jaren geleden voor het laatst heb gedoken. De octopus die ik toen om mijn hand had hangen was leuk hoor, maar een zeepaardje, en ook schildpadden en haaien, zijn toch nog wel een stukje toffer! Deze week heb ik dus ook even mijn duik-theorieboek uit het stof getrokken, want duiken gaat zeker weten gebeuren.

De lijst der lijsten

Voor de rest heb ik een lijstje gemaakt van dingen die mij heel mooi lijken om te zien. Zoals het beklimmen van één van de vulkanen, een bezoek aan het boeddhistische tempelcomplex Borobudur, de stad Yogyakarta en de plaats Ubud. Ook zou ik graag willen surfen op Bali, wandelen over theevelden en het liefst wil ik de Orang Oetan in het echt zien. De lijst is nog veel langer, maar helaas moeten we toch keuzes gaan maken uiteindelijk. We hebben ‘maar’ drie weken!

Aanstaande vrijdag leggen Esther en ik in ieder geval onze beide lijsten naast elkaar om een ruwe planning te maken van onze reis. Indonesië, we komen eraan! Ideeën, goede tips en must sees zijn overigens nog steeds welkom!