Strong Viking

Twee jaar geleden stonden Esther en ik aan de start van onze eerste Strong Viking Obstacle Run. We wisten niet goed wat we moesten verwachten. Om eerlijk te zijn hadden we werkelijk geen idee wat ons te wachten stond. We waren dan ook best een beetje zenuwachtig. Dat bleek natuurlijk helemaal nergens voor nodig te zijn, want we hebben enorm veel gelachen. Ja oké, het was ook een beetje afzien. Zo hadden we het op het laatst intens koud, zaten we onder de blauwe plekken en schrammen en hebben we een week lang spierpijn gehad. Tof was het echter wel. Zo tof dat ik het vaker wilde doen. And so I did…

Vorig jaar besloot ik om er nog een schepje bovenop te doen. Hoe? Door de afstand te vergroten. Geen zeven of dertien kilometer meer, maar negentien kilometers vol modder en obstakels. In de zomer van 2016 stond ik weer net zo zenuwachtig aan de start als de eerste keer. Wederom omdat ik niet goed wist wat ik moest verwachten. Ik had nog nooit zo’n lange afstand gerend. De Damloop was tot nog toe het verst. Bovendien had ik nog nooit zolang achter elkaar gesport. Zou ik het volhouden?

Gezond doorzettingsvermogen

Duh… Met een portie gezond doorzettingsvermogen kom je een heel eind. Na de run was ik wel serieus gebroken en ook na mijn tweede lange obstacle run die ik in september deed, was ik stuk. Maar dat is helemaal niet erg, want zo’n run is een behoorlijke fysieke inspanning. Een hele toffe fysieke inspanning wel te verstaan. Nu wil het zo zijn dat je na iedere run wel een overwinningsshirt krijgt, maar geen medaille. Die krijg je alleen wanneer je vier lange Strong Viking obstacle runs hebt gedaan van negentien kilometer. Aangezien ik best last heb van medaillekoorts door de 12 medailles in 12 maanden challenge, snap je misschien wel dat ik die medaille MOET hebben.

Het is namelijk niet zomaar een medaille. Nee, het is een knoepert van een medaille en die zou natuurlijk heel mooi staan bij de rest van mijn medailles boven mijn bed. Daarom ben ik dit jaar de uitdaging aangegaan om vier lange obstacle runs te doen en je raadt het nooit: zaterdag is nummer één! Ergens vind ik dat wel weer een beetje spannend, want zo intens veel getraind heb ik niet. Je hebt namelijk maar zoveel tijd per week en de training voor de Nijmeegse Vierdaagse slokt stiekem toch best veel tijd op. Zo waren we laatst een hele dag van huis om 40 kilometer te wandelen. Ik kan je trouwens vertellen dat je daar ook goed stuk van kunt zijn, maar dat terzijde. Zaterdag ben ik in ieder geval aan de beurt. Ik vind het dus een beetje spannend, maar ik heb er ook zeker veel zin in. Tijdens een run wordt er namelijk ook veel gelachen!